30 sierpnia 2003 roku w wieku 81 lat w Los Angeles umiera aktor Charles Bronson, najbardziej znany z ról twardzieli w takich filmach, jak Brudna dziesiątka i Życzenie śmierci.
Bronson urodził się jako Charles Buchinsky 3 listopada 1921 roku w Ehrenfeld, w Pensylwanii, wśród litewskich imigrantów. Jedenasty z 15 dzieci, pracował w kopalniach węgla w Pensylwanii jako nastolatek, a następnie służył w wojsku podczas II wojny światowej. Po wojnie pracował dorywczo i brał lekcje aktorstwa. Wystąpił bez akredytacji w filmie You’re in the Navy Now (1951) z Garym Cooperem w roli głównej oraz w niewielkiej roli (jako Charles Buchinsky) w filmie Pat and Mike (1952) ze Spencerem Tracy i Katharine Hepburn. W połowie lat 50. zmienił nazwisko na Bronson, ponieważ uważał, że to nie było mądre dla aktora mieć rosyjsko brzmiące nazwisko w czasie, gdy w Ameryce panowały silne nastroje antykomunistyczne.
W latach 50. i 60. Bronson został obsadzony w roli twardego bohatera w wielu programach telewizyjnych i filmach, takich jak Siedmiu wspaniałych (1960), western w reżyserii Johna Sturgesa, w którym wystąpili Yul Brynner i Steve McQueen; Wielka ucieczka (1963), dramat z czasów II wojny światowej, również w reżyserii Sturgesa, z McQueenem w roli głównej; Parszywa dwunastka (1967), kolejna historia z czasów II wojny światowej z Lee Marvinem i Ernestem Borgninem; oraz Pewnego razu na Zachodzie (1968), spaghetti western w reżyserii Sergio Leone, z Henrym Fondą w roli głównej.
Bronson o surowej twarzy zdobył sławę w Europie – we Włoszech znany był jako Il Brutto, czyli „Brzydal” – zanim w latach 70. stał się pełnoprawną gwiazdą Hollywood. W thrillerze akcji Death Wish z 1974 roku Bronson zagrał nowojorskiego architekta Paula Kerseya, który staje się mścicielem i ściga ulicznych przestępców po atakach na jego żonę i córkę. Mimo że film był krytykowany za brutalną przemoc, okazał się sukcesem kasowym i doczekał się czterech sequeli w latach 1982-1994. Ostatnia główna rola Bronsona pojawiła się w 1994 roku w Death Wish V: The Face of Death.
.