Mussolini apeluje do byłych zachodnich sojuszników Włoch o nowe traktaty, ale jego brutalna inwazja na Etiopię w 1935 r. położyła kres wszelkim nadziejom na sojusz z zachodnimi demokracjami. W 1936 r. Mussolini przyłączył się do przywódcy nazistów Adolfa Hitlera, wspierając nacjonalistyczne siły Francisco Franco w hiszpańskiej wojnie domowej, co doprowadziło do podpisania w 1937 r. traktatu o współpracy w polityce zagranicznej między Włochami a nazistowskimi Niemcami. Chociaż nazistowska rewolucja Adolfa Hitlera była wzorowana na powstaniu Mussoliniego i włoskiej Partii Faszystowskiej, faszystowskie Włochy i Il Duce okazały się w przeważającej mierze słabszym partnerem w Osi Berlin-Rzym podczas II wojny światowej.

W lipcu 1943 r. niepowodzenie włoskiego wysiłku wojennego i zbliżająca się inwazja aliantów na kontynent włoski doprowadziły do buntu w Partii Faszystowskiej. Dwa dni po upadku Palermo, 24 lipca, faszystowska Wielka Rada odrzuciła politykę dyktowaną przez Hitlera za pośrednictwem Mussoliniego, a 25 lipca Il Duce został aresztowany. Faszystowski marszałek Pietro Badoglio przejął stery włoskiego rządu, a we wrześniu Włochy poddały się bezwarunkowo aliantom. Osiem dni później niemieccy komandosi uwolnili Mussoliniego z więzienia w górach Abruzzi, a on sam został później marionetkowym przywódcą kontrolowanych przez Niemców północnych Włoch. Po upadku nazistowskich Niemiec w kwietniu 1945 r. Mussolini został schwytany przez włoskich partyzantów i 29 kwietnia rozstrzelany wraz ze swoją kochanką, Clarą Petacci, po krótkim procesie sądowym. Ich ciała, przywiezione do Mediolanu, zostały powieszone za nogi na publicznym placu, aby cały świat mógł je zobaczyć.