Obserwacje wychyleń linii widmowych w widmie Urana i Neptuna dają następujące okresy rotacyjne: „Uran”, 24 ± 3 godz.; „Neptun”, 22 ± 4 godz. Potwierdzono, że Neptun obraca się w sensie bezpośrednim. Kąt położenia bieguna Urana, rzutowany na płaszczyznę nieba, wynosi 283 ± 4°. Dla Neptuna wartość ta wynosi 32 ± 11°. Wyniki te zgadzają się z kierunkiem bieguna Urana wywnioskowanym ze wspólnej płaszczyzny jego czterech najjaśniejszych satelitów oraz z kierunkiem bieguna Neptuna wywnioskowanym z precesji orbity Trytona. Okres rotacji Urana jest zgodny ze współczesnymi wartościami jego optycznej i dynamicznej obłości oraz teorią rotacji ciała stałego z równowagą hydrostatyczną. W niewielkim stopniu dotyczy to okresu wyznaczonego dla Neptuna i podejrzewamy, że przyszłe obserwacje wykonane w lepszych warunkach widzenia mogą doprowadzić do wyznaczenia krótszego okresu rotacji, wynoszącego od 15 do 18 godzin. Ze względu na znaczną różnicę pomiędzy naszymi wynikami a wynikami wcześniejszych badań spektroskopowych i fotometrycznych, zamieszczamy ocenę kilku wcześniej opublikowanych badań fotometrycznych oraz nową redukcję oryginalnych płytek spektroskopowych Lowella i Sliphera dla Urana. Wczesna fotometria wizualna Campbella (Uran) i Halla (Neptun) jest bardziej satysfakcjonująco uzasadniona przez okresy odpowiednio 21,6 i 23,1 godziny, niż przez okresy pierwotnie sugerowane przez obserwatorów. Nasza redukcja tablic Urana Lowella i Sliphera daje okres bliski 33 godzin bez korekty na seeing. Wartość ta jest zgodna z wynikami opartymi na danych z 4-m echelle.