Nazwa botaniczna: Tradescantia fluminensisNazwa rodziny: Commelinaceae

Tradescantia jest bardziej poprawnie znana jako wędrujący Żyd w Nowej Zelandii, ale ponieważ nazwa ta jest uważana za obraźliwą dla niektórych ludzi, postanowiono nazwać ją tradescantia na tej stronie. Niektórzy w Nowej Zelandii zdecydowali się nazwać to wandering willie, choć wiele organizacji w tym kraju teraz przeniósł się do nazwy tradescantia, aby uciec od obraźliwego charakteru oficjalnej nazwy. Tradescantia jest sukulentem wieloletnim, który jest chwastem środowiskowym, powodującym poważne problemy pod drzewami i w rezerwatach buszu na całej Wyspie Północnej i w niektórych częściach Wyspy Południowej. Pochodzi z Ameryki Południowej, przez wiele lat była uprawiana jako ozdobna roślina ogrodowa, a także w wiszących doniczkach, ale sprzedaż w centrach ogrodniczych jest obecnie zakazana ze względu na jej inwazyjny charakter. Ponieważ tradescantia może tworzyć gęste maty roślinności w wilgotnych, zacienionych miejscach w rezerwatach buszu, powstrzymuje ona nowe siewki drzew i krzewów przed osiedlaniem się w miejscach, w których rośnie. Chociaż uważa się, że nie produkuje nasion w Nowej Zelandii, rozprzestrzenia się z powodu kruchości łodyg, co powoduje, że roślina łatwo się fragmentuje, a fragmenty te nie wysychają łatwo. Prawdopodobnie rozprzestrzenia się on głównie podczas okresów powodzi, kiedy to zostaje wymywany na nowe obszary. Na nowe tereny dostaje się również przez ludzi wyrzucających odpady ogrodowe na pobocza dróg, gdyż powszechnie występuje w wielu ogrodach, zwłaszcza tam, gdzie ogrody rosną od wielu dziesięcioleci. Oprócz tego, że stanowi poważny problem na terenach zakrzewionych i w zacienionych ogrodach, może powodować alergiczne reakcje skórne u psów i innych zwierząt biegających wśród liści. Jest również niezwykle trudny do usunięcia, gdy już się zadomowi.

Cechy wyróżniające

Skurczowy, kruchy charakter łodyg odróżnia go od wielu innych gatunków rosnących w cienistych lasach, takich jak barwinek (Vinca major) i bluszcz (Hedera helix). Każdy liść ma owalny kształt, jest błyszczący, gładki i lekko mięsisty, z zaostrzonymi końcami. Gdy rośnie w postaci maty, może osiągnąć głębokość 50 cm. Wiosną do wczesnego lata wytwarza białe kwiaty o średnicy około 2 cm, każdy z nich ma trzy płatki, natomiast barwinek ma kwiaty niebieskie.

Kontrola

Większość herbicydów daje bardzo słabą kontrolę. Najlepszym środkiem chemicznym wydaje się być triclopyr, który jest sprzedawany pod takimi nazwami handlowymi jak Grazon, Eliminate, Scrubcutter, a w centrach ogrodniczych jako Hydrocotyle Killer. Nawet w przypadku tego herbicydu może być konieczne ponowne wykonanie zabiegu. W przeszłości stosowano amitrol i chociaż działa on lepiej niż glifosat, nie jest tak skuteczny jak triclopyr. Podobnie, metsulfuron wykazuje pewną aktywność, ale jest mniej skutecznym herbicydem. Jednak triclopyr jest stosowany głównie do kontroli chwastów w zaroślach, więc należy uważać, aby nie rozpylać go na pobliskie krzewy. Niektórzy ludzie próbowali zgrabić roślinę w gorących, suchych warunkach, zamiast używać herbicydu, ale to rzadko działa, ponieważ wszelkie pozostawione fragmenty będą się regenerować, a zgrabiony materiał musi być starannie usunięty, aby nie rozprzestrzeniał się na nowe obszary. Czasami stosowano żel pikloramowy (np. Vigilant) za pomocą wałka malarskiego, ale nie jest to zalecane, ponieważ trwałe pozostałości pikloramu mogą zostać pobrane przez korzenie drzew i krzewów rosnących pod leczonym chwastem i spowodować poważne uszkodzenia tych drzew i krzewów.

.