Projekt badania: Retrospektywny przegląd.
Przegląd literatury: W dużej liczbie badań odnotowano korzystne działanie energii elektromagnetycznej w gojeniu złamań kości długich. Jednak istnieje niewiele badań klinicznych dotyczących stosowania elektrostymulatorów w zespoleniu kręgosłupa.
Metody: Użyliśmy kodów rozliczeniowych ubezpieczenia, aby zidentyfikować pacjentów ze zwyrodnieniem dysku lędźwiowego, którzy przeszli przednią lędźwiową fuzję międzytrzonową (ALIF). Porównania między pacjentami, którzy otrzymali i nie otrzymali stymulatorów elektrycznych po operacji, przeprowadzono przy użyciu analizy regresji logistycznej, testu chi kwadrat i analizy ilorazu szans (OR).
Wyniki: Około 19% pacjentów (495/2,613) otrzymało zewnętrzne stymulatory po operacji ALIF. Zaobserwowano niewielki wzrost stosowania stymulatorów od 2008 do 2014 roku (wielopoziomowy R2=0,08, jednopoziomowy R2=0,05). Pacjenci, u których wykonano zabiegi wielopoziomowe, częściej otrzymywali stymulatory niż pacjenci, u których wykonano zabiegi jednopoziomowe (p<0,05; OR, 3,72; 95% przedział ufności, 3,02-4,57). Opcje przeszczepu związane z najczęstszym stosowaniem stymulatorów to aspirat szpiku kostnego (BMA) plus autoprzeszczep lub alloprzeszczep w przypadku zabiegów jednopoziomowych oraz sam alloprzeszczep w przypadku zabiegów wielopoziomowych. W obu kohortach pacjenci leczeni białkami morfogenetycznymi kości najrzadziej otrzymywali stymulatory elektryczne (p<0,05). Pacjenci, u których zastosowano stymulację, otrzymywali na ogół wyższy zwrot kosztów. Jednoczesna tylna fuzja lędźwiowa (PLF) (ALIF+PLF) zwiększała prawdopodobieństwo otrzymania stymulatorów (p<0,05). Pacjenci, którzy otrzymali stymulatory elektryczne mieli podobne wskaźniki rewizji jak ci, którzy nie otrzymali stymulacji (p>0,05), z wyjątkiem tych w wielopoziomowej kohorcie ALIF+PLF, gdzie pacjenci, którzy przeszli stymulację mieli wyższe wskaźniki operacji rewizyjnych.
Wnioski: Jednoczesne PLF lub zabiegi wielopoziomowe zwiększały prawdopodobieństwo otrzymania przez pacjentów stymulatorów, natomiast obecność chorób współistniejących nie. Pacjenci, którzy otrzymali BMA plus autoprzeszczep lub alloprzeszczep mieli większe prawdopodobieństwo otrzymania stymulacji. Pacjenci z i bez stymulatorów kości mieli podobny odsetek operacji rewizyjnych.