Konstytucja Stanów Zjednoczonych mówi, że wiceprezydent Stanów Zjednoczonych jest osobą, która zastąpi prezydenta, jeśli prezydent nie jest w stanie kontynuować. Bardzo ważne jest, aby wiedzieć, kto będzie nowym prezydentem, jeśli nie będzie w stanie służyć dłużej.

Prawa dotyczące sukcesji (po wiceprezydencie) zostały po raz pierwszy stworzone w 1792 roku. Drugim w kolejce, po wiceprezydencie, był przewodniczący Senatu. Następny w kolejce był marszałek Izby Reprezentantów. W 1868 roku, podczas procesu impeachmentu prezydenta Andrew Johnsona, Benjamin Wade był przewodniczącym Senatu. Prawie został on prezydentem, ale Johnson został uznany za niewinnego jednym głosem. Johnson był wiceprezydentem za Abrahama Lincolna. Został prezydentem po zabójstwie Lincolna. Z powodu zabójstwa Lincolna w tym czasie nie było wiceprezydenta.

W 1886 roku, po śmierci wiceprezydenta Thomasa A. Hendricksa, Kongres uchwalił ustawę, która wyjęła przywódców Senatu i Izby Reprezentantów z linii sukcesji. Nową osobą stojącą za wiceprezydentem w kolejce był sekretarz stanu, a po nim inni członkowie gabinetu. Przywódcy Senatu i Izby zostali przywróceni do linii sukcesji przez Presidential Succession Act z 1947 roku.