Według Organizacji Narodów Zjednoczonych, „ubóstwo jest zasadniczo odmową wyborów i możliwości oraz naruszeniem godności ludzkiej. Oznacza brak podstawowej zdolności do skutecznego uczestnictwa w życiu społecznym. Oznacza brak wystarczających środków na wyżywienie i ubranie rodziny, brak szkoły lub przychodni, brak ziemi, na której można uprawiać żywność, brak pracy, dzięki której można zarobić na życie, brak dostępu do kredytu. Oznacza to brak bezpieczeństwa, bezsilność i wykluczenie jednostek, gospodarstw domowych i społeczności. Oznacza podatność na przemoc i często oznacza życie na marginesie lub w delikatnym środowisku, bez dostępu do czystej wody i urządzeń sanitarnych”. (Oświadczenie ONZ, czerwiec 1998 – podpisane przez szefów wszystkich agencji ONZ)

Bóstwo jest kwestią społeczno-ekonomiczną. Kwestie społeczno-ekonomiczne to czynniki, które mają negatywny wpływ na aktywność ekonomiczną jednostki, w tym: brak edukacji, dyskryminacja kulturowa i religijna, przeludnienie, bezrobocie i korupcja. Ubóstwo jest również zmienną określającą status społeczno-ekonomiczny – czyli pozycję jednostki lub grupy w hierarchicznej strukturze społecznej, która zależy od kombinacji zmiennych, w tym zawodu, wykształcenia, dochodu, zamożności i miejsca zamieszkania.

W Kanadzie obecnie:

• Jedno na dziesięcioro dzieci jest ubogie.
• Stopa ubóstwa wśród dzieci w Kanadzie wynosząca 15% jest trzy razy wyższa niż w Szwecji, Norwegii czy Finlandii.
• Co miesiąc 770 000 osób w Kanadzie korzysta z banków żywności. Czterdzieści procent osób korzystających z banków żywności to dzieci.

.