Na wieczornej sesji, mimo że deszcz padał ulewami, obecnych było około sześćdziesięciu dusz. Sesja rozpoczęła się od następującego poetyckiego hołdu dla Platona, który został odczytany przez panią Julię P. Stevens:

I.
„Nieśmiertelny Platon ! Słusznie nazwany boskim !
Jaka głębia myśli, jaka energia jest twoja !
Twoja boska dusza, obszernym zwierciadłem się wydaje,
Silnie odbijając niebiańskie promienie umysłu,
Twoje okresy zbyt zbędne się toczą,
Wielkie jak ocean ! Jak potok silny.”

Nieliczni zawsze się znajdą w każdym wieku,
„By rozwinąć mądrość twej mistycznej strony.”

II.
A teraz, choć minęły wieki,
Chcemy uczcić jeszcze, znakomitych zmarłych,
Zmarłych! Czy ja to powiedziałem? O nie! On wciąż inspiruje
Wszystkie wzniosłe dusze, z niebiańskimi pragnieniami
Aby wznieść się na skrzydłach Rozumu, poza niebo,
Gdzie prawdziwie piękne formy nigdy nie mogą umrzeć,
Gdzie prorok, święty i mędrzec w jasnym szyku,
Otrzymują blaski wiecznego dnia.

Pan Johnson, redaktor Bibliotheca Platonica, odczytał referat zatytułowany „Platon i jego pisma”. Duże zainteresowanie zostało zamanifestowane przez różne pytania, po zakończeniu czytania.

Dr Hiram K. Jones, z Jacksonville, Illinois, który oświadczył, że jego „jasna przerwa” była rano, a nie wieczorem, wygłosił najbardziej elokwentny dyskurs na temat „Symposion Platona”.

Słuchacz po przyłączeniu się do pieśni „Auld Lang Syne”, rozproszył się.

Następny dzień, 8 listopada, był prawie całkowicie zajęty rozmowami i dyskusjami na tematy platońskie; i trzymam we wdzięcznej pamięci wszystkie dobre rzeczy wypowiedziane zarówno przez pana Johnsona jak i doktora Jonesa.

Sukces Sympozjum był głównie zasługą energii panny Raymond, która, obdarzona uznaniem, jest ucieleśnieniem hojności i zawsze stara się przynieść obywatelom Bloomington to, co najlepsze.

Następna uroczystość odbędzie się 7 dnia listopada 1890 roku w Jacksonville, Ills.