ModernEdit

Winculum może wskazywać odcinek linii, gdzie A i B są punktami końcowymi:

• A B Ż . {{displaystyle {{overline {{AB}}}}.
  

Winculum może wskazywać powtórzenie powtarzającej się wartości dziesiętnej:

• 1⁄7 = 0,142857 = 0,1428571428571428571….

W logice booleańskiej, winculum może być używane do reprezentowania operacji inwersji (znanej również jako funkcja NOT):

• Y = A B Ż , {{displaystyle Y={overline {AB}}},}
  

co oznacza, że Y jest fałszywe tylko wtedy, gdy zarówno A, jak i B są prawdziwe – lub przez rozszerzenie, Y jest prawdziwe, gdy albo A, albo B jest fałszywe.

Podobnie, jest on używany do pokazania powtarzających się terminów w okresowym ułamku ciągłym. Kwadratowe liczby irracjonalne są jedynymi liczbami, które je mają.

HistoricalEdit

Poprzednio jego głównym zastosowaniem była notacja wskazująca na grupę (nawias pełniący tę samą funkcję co nawiasy):

a – b + c ż , {{displaystyle a-{overline {b+c}},}

znaczący, że najpierw dodajemy b i c, a następnie odejmujemy wynik od a, co dziś byłoby zapisane bardziej powszechnie jako a – (b + c). Nawiasy, używane do grupowania, są rzadko spotykane w literaturze matematycznej przed XVIII wiekiem. Winculum był używany szeroko, zwykle jako overline, ale Chuquet w 1484 roku użył wersji underline.

Jako część radykalnegoEdit

Winculum jest używany jako część zapisu radykalnego, aby wskazać radicand, którego root jest wskazany. W poniższym przykładzie wielkość a b + 2 {przykład ab+2}

jest całym radikandem, a więc ma nad sobą winculum: a b + 2 n . {{sqrt{ab+2}}.}