NASHVILLE-Severity of white matter disease is an independent predictor of long-term full recovery in patients with mild acute ischemic stroke, researchers reported at the 2015 International Stroke Conference. Dodatkowo dane wskazują, że leczenie dożylne t-PA nie powinno być wykluczone u takich pacjentów na podstawie obciążenia chorobą istoty białej.
Choroba istoty białej została implikowana w tkankach i wynikach klinicznych u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym, a dane łączą obciążenie chorobą istoty białej mierzone półilościowo i zależność funkcjonalną lub zgon u pacjentów z samoistnym pierwotnym krwotokiem do mózgu, według badaczy.
Badacze z Massachusetts General Hospital i Brown University starali się ocenić, czy obciążenie chorobą istoty białej może przewidywać wyniki u pacjentów z łagodnym ostrym udarem niedokrwiennym mózgu, grupy, która często ma gorsze wyniki funkcjonalne niż oczekiwano. Główny autor Pedro T. Cougo-Pinto, MD, pracownik naukowy w JP Kistler Stroke Research Center w Massachusetts General Hospital w Bostonie i współpracownicy wybrali 465 pacjentów z wynikiem NIH Stroke Scale (NIHSS) mniejszym niż 8 i ostrym niedokrwieniem mózgu na dyfuzyjnym rezonansie magnetycznym. Pacjenci zostali wybrani ze szpitalnej, prospektywnej kohorty z ostrym udarem niedokrwiennym. Badacze uzyskali znormalizowane objętości hiperintensywności istoty białej przy użyciu zwalidowanego, półautomatycznego narzędzia do pomiaru wolumetrycznego i przeprowadzili dwu- i wieloczynnikową analizę regresji, aby zidentyfikować niezależne predyktory pełnego powrotu do zdrowia w następczej zmodyfikowanej skali Rankina (mRS) w ciągu 90 dni.
Pedro T. Cougo-Pinto, MD
Hyperintensity Volume and Persistence of Symptoms Spośród 465 pacjentów, 128 (33%) osiągnęło pełne wyzdrowienie (tj. wynik mRS równy 0). W analizie dwuczynnikowej większa znormalizowana objętość hiperintensywności istoty białej i wynik NIHSS przy przyjęciu, jak również nadciśnienie, cukrzyca, hiperlipidemia i wcześniejszy udar, były związane z długotrwałym utrzymywaniem się objawów, powiedzieli badacze. W analizie wielowariantowej, szanse na korzystny wynik były niezależnie zmniejszone przez wyższy wynik NIHSS przy przyjęciu (iloraz szans , 0,83), cukrzycę w wywiadzie (OR, 0,46) i wcześniejszy udar (OR, 0,3), jak również rosnące kwartyle znormalizowanej objętości hiperintensywności istoty białej (OR, 0,48).
„W naszej próbie, szanse na pełny powrót do zdrowia w długim okresie były znacząco zmniejszone wśród osób z największą objętością hiperintensywności istoty białej (12-84 cm3). Wśród tej podgrupy tylko 21% pacjentów w pełni powróciło do zdrowia” – powiedziała Natalia S. Rost, MD, MPH, FAAN, dyrektor oddziału leczenia ostrego udaru mózgu w Massachusetts General Hospital i profesor nadzwyczajny neurologii w Harvard Medical School w Bostonie, starszy autor badania.
Future Opportunities to Personalize Acute Stroke Care
Normalized white matter hyperintensity volume demonstrated no interaction with IV t-PA treatment, which was received by 29 (6%) of the patients. Pacjentom z łagodnym udarem często odmawia się podania dożylnego t-PA, ponieważ leczenie to może być postrzegane jako zbyt agresywne w stosunku do łagodnych objawów. Dane te wskazują jednak, że dożylne podawanie t-PA nie powinno być wstrzymywane, przynajmniej na podstawie nasilenia choroby istoty białej, powiedzieli naukowcy. Ponadto, wyniki te wskazują, że znormalizowana objętość hiperintensywności istoty białej „może być użytecznym narzędziem do stratyfikacji prognostycznej i do oceny interwencji terapeutycznej w tej trudnej populacji”, powiedział dr Cougo-Pinto i współpracownicy.
„Ponieważ obciążenie chorobą istoty białej jest stanem istniejącym wcześniej, który często jest rozpoznawany w momencie udaru, nie istnieje żadna ustalona interwencja ukierunkowana na wyniki w tej populacji pacjentów” – powiedział dr Rost. „Jest to dodatkowo skomplikowane przez fakt, że nie wiadomo, w jaki sposób choroba istoty białej przyczynia się do zmniejszenia szans na dobry wynik leczenia. Wśród niektórych hipotez roboczych wymienia się rozproszone mechanizmy perfuzji mikronaczyniowej podczas ostrego niedokrwienia, jak również dysfunkcyjne sieci neuronalne u pacjentów z dużym obciążeniem chorobowym. Dlatego przyszłe interwencje mające na celu poprawę wyników w tej populacji pacjentów będą musiały skupić się na poprawie perfuzji tkanki mózgowej podczas ostrego niedokrwienia, jak również na wzmocnieniu mechanizmów wczesnego powrotu do zdrowia poprzez wczesne, agresywne i spersonalizowane strategie rehabilitacyjne.”
.