Przyszły prezydent Woodrow Wilson urodził się w Staunton, Virginia 28 grudnia 1856 roku. Uczęszczał do prywatnych szkół i ukończył Uniwersytet Princeton w 1879 roku, po czym studiował prawo na Uniwersytecie Wirginii i uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa. W 1899 roku został zatrudniony w Princeton jako profesor nauk politycznych, a w latach 1902-1910 pełnił funkcję prezydenta tej uczelni. Jako główny administrator Princeton zrewolucjonizował program nauczania i był w dużej mierze odpowiedzialny za podniesienie Princeton do jego obecnego prestiżu. Zarządzanie Princeton przez Wilsona zwróciło również uwagę liderów Partii Demokratycznej, którzy zachęcili go do ubiegania się o urząd polityczny. Wilson przyznał kiedyś, że gdyby nie wszedł do polityki, byłby szczęśliwy, gdyby mógł dożyć końca życia, ucząc i grając w golfa, swoją ulubioną rozrywkę.

Kariera polityczna Wilsona, gdy już się rozpoczęła, była błyskawiczna. Rozpoczęła się od wyboru na gubernatora New Jersey w 1910 roku; dwa lata później został wybrany na prezydenta Stanów Zjednoczonych, które to stanowisko piastował do 1921 roku.

Wilson przeprowadził naród przez I wojnę światową i pozostawił po sobie spuściznę międzynarodowej dyplomacji. Wojna, toczona w latach 1914-1919, w ponury sposób zilustrowała Wilsonowi krytyczny związek między stabilnością międzynarodową a amerykańskim bezpieczeństwem narodowym. W styczniu 1919 roku, na konferencji pokojowej w Paryżu, która zakończyła wojnę, Wilson nakłonił przywódców alianckich do przygotowania projektu Paktu Ligi Narodów, który miał zapobiec kolejnemu wyniszczającemu konfliktowi światowemu. Sprzedawszy ten plan europejskim przywódcom, Wilson musiał przekonać Kongres do jego ratyfikacji. Okazało się to trudniejszym wyzwaniem: Kongres uznał Ligę za zagrożenie dla suwerenności Ameryki i odmówił przyjęcia porozumienia. Niezrażony, Wilson wyruszył w 1919 roku w trasę po Stanach Zjednoczonych, aby prosić społeczeństwo o poparcie dla Ligi, mając nadzieję, że wyborcy będą naciskać na Kongres, aby przyjął plan.

Żmudna trasa, podczas której przebył 8000 mil w 22 dni, tak bardzo obciążyła Wilsona, że 2 października doznał udaru mózgu. Wyzdrowiał i dokończył swoją drugą kadencję. Chociaż Kongres nigdy nie ratyfikował wersalskiego traktatu pokojowego ani przymierza, Wilson otrzymał pokojową nagrodę Nobla w 1920 roku. Zmarł 23 lutego 1924 r.

.