Abstract

Zaprzestanie palenia bez profesjonalnej pomocy udaje się tylko u 3-5%. Kliniki zaprzestania palenia, które łączą wsparcie behawioralne i farmakologiczne, zwiększają odsetek abstynentów po 6 miesiącach z 35% do 55%, w zależności także od doświadczenia pracownika służby zdrowia.

W naszej klinice zaprzestania palenia (SCC) w szpitalu Evaggelismos przez ostatnie 20 miesięcy zapisaliśmy 250 palaczy. Palacze ci otrzymali wsparcie behawioralne w grupach 5-6 osobowych, leczenie farmakologiczne (wareniklina lub NRT) oraz materiały edukacyjne, co jest zwykłą praktyką kliniki. Palacze mają 5 cotygodniowych spotkań, z których każde trwa 1 godzinę.

Motywację i pewność siebie do rzucenia palenia mierzono za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS) w zakresie 0-10. Wartość 0 odpowiada brakowi motywacji i wiary w siebie. Zmierzono również wskaźnik uzależnienia od nikotyny Fangestrom.

Profil naszych palaczy był bardzo uzależniony (FNDT≥8), zmotywowany (VASm: 6), ale bez wiary w siebie (VASsc: 3) lub bez znanych problemów zdrowotnych związanych z paleniem (70%). 75% stosowało wareniklinę, 10% stosowało NRT, a 15% nie akceptowało lub nie tolerowało leczenia farmakologicznego.

Nasz wskaźnik powodzenia w 3m wyniósł 58% i 45% w 1 roku.

Co ciekawe, znaczny odsetek (85, 7%) palaczy, którym nie udało się rzucić palenia, to osoby, które nie były w stanie przestrzegać programu (36% ogółu), głównie (85%) dlatego, że poranne spotkania kolidowały z ich pracą.

Wnioskujemy, że program SC, który łączy intensywne wsparcie psychologiczne i leczenie farmakologiczne, prowadzi do wysokich wskaźników SC w 1 roku. Okazuje się, że przestrzeganie programu jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na wskaźniki powodzenia. Proponujemy, aby dostępna była wieczorna SCC lub uzasadniona była abstynencja od pracy z powodu uczestnictwa w programie SCC.