Background: Częstość występowania, cechy morfologiczne i powierzchnia przekroju poprzecznego więzadeł meniscofemoral kolana nadal nie są wyjaśnione.

Hipoteza: Częstość występowania więzadeł meniscofemoral jest bardzo duża i przyczyniają się one w znacznym stopniu do powierzchni przekroju poprzecznego kompleksu więzadeł krzyżowych tylnych.

Projekt badania: Opisowe badanie laboratoryjne.

Metody: Badanie kliniczne: Podczas artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego, obecność więzadła meniscofemoral potwierdzono u 38 pacjentów (16 mężczyzn, 22 kobiety; średni wiek, 23,6 lat) poprzez obserwację i sondowanie. Badanie laboratoryjne: Więzadła krzyżowe tylne z przyczepioną łąkotką boczną zostały pobrane jako próbki od 30 pacjentów (3 mężczyzn, 27 kobiet; średni wiek, 71,9 lat) podczas całkowitej artroplastyki kolana. Obserwowano więzadło krzyżowe tylne i więzadła meniscofemoral, a pole przekroju poprzecznego mierzono za pomocą mikrometru powierzchniowego.

Wyniki: Badanie kliniczne: Przednie więzadło meniscofemoral stwierdzono u 36,8% pacjentów, tylne więzadło meniscofemoral stwierdzono u 71,1%, a oba więzadła stwierdzono u 26,7%. Ogólna częstość występowania co najmniej 1 więzadła meniscofemoral wynosiła 84,2%. Badanie laboratoryjne: Przednie więzadło meniscofemoral było obecne w 5 (16,7%) przypadkach, a tylne więzadło meniscofemoral było obecne we wszystkich przypadkach (100,0%). Pole przekroju właściwego więzadła krzyżowego tylnego wynosiło 50,1 +/- 16,9 mm(2), przedniego więzadła meniscofemoral 2,3 +/- 1,2 mm(2), a tylnego więzadła meniscofemoral 7,5 +/- 2,5 mm(2). Średni stosunek powierzchni przekroju poprzecznego więzadeł meniscofemoral do właściwego więzadła krzyżowego tylnego wynosił 17,2% (4,0%-38,9%). Pochodzenie więzadła tylnego meniscofemoral z rogu tylnego łąkotki bocznej można sklasyfikować na 5 typów.

Wnioski: Więzadła meniscofemoral miały istotny udział w powierzchni przekroju poprzecznego kompleksu więzadeł krzyżowych tylnych.