Swędzenie popółpaścowe (PHI), podobnie jak neuralgia popółpaścowa (PHN), występuje u pacjentów z półpaścem, którzy mają trwałe uszkodzenie nerwów po ustąpieniu wysypki. Warunek neuropatycznego świądu jest spowodowany, gdy wirus półpaśca (HZ) zabija lub uszkadza neurony, które pośredniczą w normalnym odczuwaniu świądu i bólu. PHI poświęca się mniej uwagi niż PHN, ale jest tak samo upośledzający i stanowi wyzwanie w leczeniu.
Wiele przypadków półpaśca jest poprzedzonych lub towarzyszy im świąd lub ból. U starszych lub bardziej dotkniętych pacjentów z najpoważniejszym uszkodzeniem nerwów, łagodny lub silny ból i swędzenie mogą utrzymywać się przez miesiące lub lata.
PHI jest najczęstszy po półpaścu dotykającym głowy lub szyi. PHI i PHN, które mogą występować razem, są bardziej powszechne i dłużej utrzymujące się u osób starszych, ponieważ są one mniej zdolne do regeneracji neuronów uszkodzonych przez półpasiec.
Uważa się, żePHI jest wynikiem odizolowanych pozostałych włókien nerwowych, które odpalają się, kiedy nie powinny, dając fałszywe wrażenia, które oszukują centralny układ nerwowy. Pacjenci często zgłaszają uczucie owadów na skórze, gdy ich nie ma.
Neurolog Anne Louise Oaklander, MD, dyrektor Nerve Unit w Massachusetts General Hospital i Harvard Medical School, zauważa, że podczas gdy swędzenie i ból są odrębnymi doznaniami, są one ściśle powiązane i są dwoma głównymi doznaniami nocifensive. „Zadaniem świądu i bólu jest ochrona nas przed szkodliwymi bodźcami,” mówi.
Gdy swędzenie rozwija się w normalnej skórze, osoba będzie tylko drapać, dopóki nie wywoła bólu, który powoduje ich zatrzymać. W przypadku PHI, skóra czasami ma zmniejszone czucie z powodu uszkodzenia nerwów wywołanego przez gonty. Jeśli drapanie nie jest bolesne, pacjenci mogą kontynuować drapanie zbyt długo, czasami powodując samookaleczenie.
Oaklander mówi, że wiele z neuropatycznego swędzenia występuje, gdy pacjent śpi i nie jest w stanie kontrolować siebie. W 2002 r. opublikowała skrajny przykład nie dającego się opanować świądu popółpaścowego u 39-letniej kobiety z uszkodzeniem nerwów i znieczuleniem skóry po przebyciu półpaśca nad jednym okiem.
Bezbolesne drapanie przez pacjentkę jej stale swędzącego czoła otworzyło ranę przez czaszkę i do mózgu, pomimo prób zatrzymania jej. Oaklander w końcu uspokoił swędzenie i drapanie poprzez podawanie bupiwakainy przez cewnik bezpośrednio w czoło pacjentki kilka razy dziennie. Dzięki temu zabiegowi rana mogła się zamknąć.
PHI i PHN często reagują na te same leki. „Godnym uwagi wyjątkiem są opioidy”, wyjaśnia Oaklander. „Ludzie, którzy mają zarówno świąd poherpetyczny i ból poherpetyczny mogą chcieć uniknąć opioidów, ponieważ opioidy mogą pogorszyć świąd.”
Terapia PHI skupia się na tłumieniu wypalania neuronów. Zazwyczaj polega to na stosowaniu wstrzykiwanych lub miejscowych środków znieczulających, w tym plastrów transdermalnych z lidokainą i kapsaicyną, które znieczulają dotkniętą skórę. Przepisuje się również blokery kanałów sodowych, takie jak trójcykliczne leki. Leki przeciwhistaminowe i miejscowe steroidy, które są często używane do łagodzenia objawowego świądu, są ogólnie nieskuteczne w przypadku świądu neuropatycznego.
.