Sprawność aerobowa (wytrzymałość układu sercowo-naczyniowego) to zdolność organizmu do dostarczania tlenu do mięśni, co pozwala im na wykonywanie pracy lub angażowanie się w aktywność.Płuca pobierają tlen z powietrza, którym oddychamy, skąd jest on perfundowany do krwiobiegu; serce i naczynia krwionośne dostarczają go do pracujących mięśni; a mięśnie szkieletowe wykorzystują ten tlen do wykonywania skurczów mięśni i wytwarzania pracy. Ocena układu sercowo-naczyniowego jest dobrym narzędziem do pomiaru efektywności wyżej wymienionych funkcji fizjologicznych.

Choć istnieje wiele metod oceny wydolności aerobowej, w większości przypadków chodzenie/bieganie na bieżni jest odpowiednie dla większości osób. Dane normatywne korelują czas spędzony na bieżni z wydolnością aerobową. VO2 jest wskaźnikiem wydajności organizmu w wytwarzaniu pracy. Wyrażany jest w mililitrach tlenu zużywanego na minutę i skorygowany o masę ciała w kilogramach: ml/kg/min. Istnieje wiele czynników, które mogą wpływać na VO2max, np. dziedziczność, trening, wiek, płeć i skład ciała. Ogólnie rzecz biorąc, VO2max spada wraz z wiekiem (około 2% rocznie po 30 roku życia), a mężczyźni zazwyczaj mają większą wartość zużycia tlenu niż kobiety. Niemniej jednak, tendencja jest taka, że wyższe VO2max pozwala na wytworzenie większej ilości energii, a tym samym wykonanie większej pracy. Mając to na uwadze, VO2max jest „złotym standardem” pomiaru ogólnej sprawności fizycznej.