Przedmiot: Tradycyjne procedury korekcji zaburzeń równowagi strzałkowej poprzez skrócenie tylnej kolumny obejmują osteotomię Smitha-Petersena, osteotomię pedicle subtraction oraz resekcję kręgosłupa. Zabiegi te wymagają szerokiego odsłonięcia tylnej części kręgosłupa i mogą wiązać się z dużą zachorowalnością. Alternatywnym sposobem zwiększenia lordozy jest uwolnienie więzadła podłużnego przedniego (ALL) przy użyciu minimalnie inwazyjnego, bocznego dostępu zaotrzewnowego, co powoduje wydłużenie netto przedniej części kręgosłupa. Celem tej pracy było wykazanie wykonalności i wczesne doświadczenie kliniczne uwolnienia ALL przez minimalnie inwazyjne boczne podejście zaotrzewnowe oraz opisanie anatomii chirurgicznej tego zabiegu w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.
Metody: Przeprowadzono sekcję czterdziestu ośmiu poziomów lędźwiowych u 12 świeżo zamrożonych osobników w celu zbadania anatomii ALL, jak również otaczających ją struktur, a także w celu określenia wykonalności tej techniki. Dostęp do przestrzeni dyskowych w odcinku lędźwiowym i ALL uzyskano przez boczne podejście przezbrzuszne i potwierdzono za pomocą fluoroskopii w każdej próbce. Jako uzupełnienie, dokonano przeglądu 4 przypadków klinicznych uwolnienia ALL przez minimalnie inwazyjne, boczne, zaotrzewnowe podejście transponowe. Oceniono technikę operacyjną, wyniki, powikłania i wczesne wyniki leczenia.
Wyniki: W badaniu zwłok sekcja ALL okazała się możliwa do wykonania z minimalnie inwazyjnego bocznego zaotrzewnowego dostępu przezkroczowego. Struktury najbardziej narażone na bezpośrednie ryzyko podczas tego zabiegu to aorta, żyła główna dolna, naczynia biodrowe i splot współczulny. Średni wzrost segmentalnej lordozy lędźwiowej na każdy poziom uwolnienia ALL wynosił 10,2°, podczas gdy globalna lordoza lędźwiowa poprawiła się o 25°. Każdy poziom uwolnienia ALL trwał 56 minut i powodował utratę średnio 40 ml krwi. Skala wizualno-analogowa i wskaźnik niepełnosprawności Oswestry’ego poprawiły się odpowiednio o 9 i 35 punktów. Nie odnotowano żadnych przypadków awarii sprzętu ani powikłań.
Wnioski: To wstępne doświadczenie sugeruje, że uwolnienie ALL poprzez minimalnie inwazyjne boczne zaotrzewnowe podejście transpsoas może być wykonalne, pozwala na poprawę lordozy lędźwiowej bez konieczności wykonywania otwartej laparotomii/torakotomii oraz minimalizuje przerwanie ciągłości tkanek i chorobowość związaną z tylnymi osteotomiami.