Nie wszyscy gracze baseballu są miłymi facetami. Wielu z nich nie ma w sobie ani krztyny sympatii.

I drużyny, inni gracze i fani zwracają uwagę na takich ludzi. Nieprawidłowa gra, złe traktowanie kibiców lub mediów, oszukiwanie i łamanie prawa to tylko kilka sposobów, aby stać się jednym z najbardziej znienawidzonych graczy w baseballu. Oczywiście, istnieje kilka innych sposobów, aby wylądować na tej przerażającej liście.

Czy bycie meanie sugeruje, że nie są to ludzie sukcesu, chociaż? Absolutnie nie. Niektórzy z najlepszych graczy, jacy kiedykolwiek pojawili się na boisku, mieli złe nastawienie. Bycie takim gościem nie wydaje się wpływać na ich liczby – wystarczy spojrzeć na lidera home runów wszech czasów, któremu przyjrzymy się w dalszej części tego pokazu slajdów.

Baseball jest zabawnym sportem i zbadanie niektórych z szalonych rzeczy, które gracze zrobili, aby zostać uznanymi za „znienawidzonych” jest raczej komiczne. Przyjrzyjmy się niektórym z tych znienawidzonych graczy, umieszczając ich w rankingu 25 najlepszych w historii.

Kevin Youkilis jest interesującym wyborem, aby zająć pierwsze miejsce na tej liście. Niektórzy ludzie nie lubią jego niewygodnej postawy, podczas gdy inni po prostu nie dbają o jego postawę.

Były pierwszy i trzeci bazowy zawodnik Boston Red Sox jest zaciekłym konkurentem i nie lubi przegrywać w niczym. Był najbardziej nielubianym graczem Bostonu, zanim został sprzedany do Chicago White Sox w połowie zeszłego sezonu.

Interesujące w jego sytuacji jest to, że był główną częścią rywalizacji Red Sox-Yankees, ale zimą podpisał kontrakt z Bronx Bombers. Ma historię z relieverem Joba Chamberlainem, więc fascynujące będzie zobaczyć, jak Fenway Faithful potraktują go, gdy wróci w tym sezonie.

Red Sox nie dbali o zmianę stron przez Johnny’ego Damona, ale Youkilis był w innym miejscu, gdy podpisał kontrakt z Imperium Zła. Niezależnie od tego, jestem pewien, że nawet niektórym fanom Yankees będzie ciężko kibicować mu w 2013 roku.

Derek Jeter

Po drugiej stronie rywalizacji Boston-Nowy Jork jest Derek Jeter. Jeter nie podsycił rywalizacji poprzez walkę lub wyzywanie kogokolwiek, ale fani mają tendencję do nienawidzenia wielkości.

I nawet jako fan Red Sox, przyznaję, że Jeter jest jednym z najlepszych i najbardziej klasowych graczy w grze. Był Rookie of the Year w 1996 roku, był All-Star 13 razy – w każdym roku, w którym był pełnoetatowym graczem – zdobył pięć nagród Gold Glove i cztery Silver Slugger.

Jeter ma również najwięcej trafień w historii Yankees, co powinno mówić samo za siebie, ponieważ są oni prawdopodobnie najlepszą franczyzą w sporcie. On jest absolutnie będzie miał swój numer na emeryturze i jest zdecydowanie pierwszym kandydatem do Hall of Famer. Może również rzucić wyzwanie Tomowi Seaverowi i Nolanowi Ryanowi, jeśli chodzi o największy procent głosów w Hall of Fame.

Wielu nie dba o to, że media mają tendencję do upiększania niektórych liczb Jetera. Nie ma wątpliwości, że przez lata jego gra spadła, ale jest pod koniec swojej kariery i tego właśnie można się spodziewać. Jak już mówiłem, ludzie nienawidzą wielkości.

Rickey Henderson

Rickey Henderson jest jednym z najdziwniejszych graczy w historii MLB. Na zawsze będzie znany jako szybki facet, który również odnosił się do siebie w trzeciej osobie.

Szczerze mówiąc, jaki zdrowy na umyśle człowiek mówi w trzeciej osobie? Nie mogę sobie wyobrazić jednej. Henderson wyraźnie nie był tam cały podczas swojej wspaniałej kariery, w której ukradł więcej baz, 1,406, niż ktokolwiek kiedykolwiek – 468 więcej niż Lou Brock, który jest drugi na liście wszech czasów z 938.

Sposób, w jaki Henderson odnosił się do siebie, jest wystarczający, aby ludzie go nie lubili. Szczerze mówiąc, nie obchodzi mnie to. To sprawia wrażenie, że ktoś mówi o sobie bardzo wysoko. Podczas gdy w rzeczywistości brzmi to po prostu dziwnie, bo nikt tak nie robi. Może setki lat temu ludzie zrobili, ale nie teraz lub kiedy Henderson był jeszcze playing.

Ale to prawda, że Henderson był wszystko o sobie. Był tak dumny z dużej premii za podpisanie kontraktu, że oprawił ją w ramki zamiast ją spieniężyć. Nie ma wątpliwości, że był dość charakterny. Niektórzy prawdopodobnie uważali jego zachowanie za urocze, podczas gdy inni nie mogli tego znieść.

Jose Guillen

Piłkarz zazwyczaj nie gra dla 10 drużyn w ciągu 14-letniej kariery, chyba że jest wystarczająco dobry, aby pozostać w wielkich ligach, ale jest takim odmieńcem, że drużyny nie mogą sobie pozwolić na jego zatrzymanie. Enter Jose Guillen.

Jego złe nastawienie było głównym powodem, dla którego tak często przechodził z drużyny do drużyny.

Jak na kogoś, kto według San Francisco Chronicle podobno kupił sterydy i ludzki hormon wzrostu warte tysiące dolarów, Guillen nie miał tak imponującej kariery (h/t ESPN). Trafiał średnio tylko 15 home runów rocznie i był praktycznie bezsilny pod koniec swojej kariery.

Tutaj jest interesujący samorodek z kariery Guillena: został trafiony przez boisko co najmniej 10 razy w sześciu z jego 14 dużych sezonów ligowych. Myślicie, że to tylko nieregularna gra czy że niektórzy miotacze mieli na niego zły wpływ?

Ja skłaniam się ku temu drugiemu.

Carl Everett

Gdyby Carl Everett potrafił trzymać gębę na kłódkę, mógłby być trochę bardziej lubiany. Ale nie mógł tego zrobić, ponieważ bzdury nieustannie wychodziły z jego ust przez 14 lat kariery w siedmiu drużynach.

Oto, co Everett miał do powiedzenia na temat dinozaurów w 2000 roku, według Sports Illustrated’s Tom Verducci:

Bóg stworzył słońce, gwiazdy, niebo i ziemię, a następnie stworzył Adama i Ewę. Biblia nigdy nie mówi nic o dinozaurach. Nie możesz mówić, że były dinozaury, skoro nigdy ich nie widziałeś. Ktoś rzeczywiście widział Adama i Ewę. Nikt nigdy nie widział Tyrannosaurusa Rexa.

Przepraszam?

I nie zapomnij o czasie, kiedy Everett rozmawiał z ESPN o swoich kolegach z drużyny będących gejami:

Gejowie będący gejami są źli. Dwie kobiety nie mogą urodzić dziecka, dwaj mężczyźni nie mogą urodzić dziecka, więc to nie tak powinno być…Nie wierzę w małżeństwa gejów. Nie wierzę w bycie gejem.

Carl, proszę przestań mówić. On musi być jednym z najbardziej krzykliwych, a zarazem idiotycznych graczy wszechczasów. Myślę, że można bezpiecznie powiedzieć, że ludzie, którzy są homoseksualistami, nie dbają o niego.

Bill Buckner

Kiedy drużyna, dla której grasz, nie wygrała World Series od 1918 roku, a jest rok 1986, nie chcesz być facetem, który zawali ważny mecz. Bill Buckner, były pierwszy bazowy Boston Red Sox, był tym facetem.

Buckner przegrał piłkę podczas Game 6 z 1986 World Series, która kosztowała jego Red Sox grę i Boston poszedłby dalej, aby stracić serię w Game 7. Podłożenie piłki przez Mookie Wilsona z New York Mets po prostu zmyliło bostońskiego pierwszego bazowego i przez jakiś czas nikt nie pozwolił mu o tym zapomnieć.

Był kozłem ofiarnym miasta. Bill Simmons z ESPN opisuje, jakie piętno odcisnęło to zagranie na Bucknerze, pisząc, że „Buckner od tego momentu wycierpiał więcej niż wszyscy inni zaangażowani razem wzięci”. Fani Red Sox nie dadzą mu zapomnieć; nikt nie da. Jego jest szkarłatne E.”

Nienawiść do Bucknera zniknęła, choć teraz, jak Red Sox wygrał World Series w 2004 i 2007 roku. W ciągu ostatnich kilku lat kilka razy wracał na Fenway Park i otrzymywał owacje na stojąco.

Kenny Rogers

Kenny Rogers i media po prostu się nie dogadywali. Ale pewnego dnia, Rogers wziął związek do zupełnie nowego poziomu, kiedy pozwolił jego emocje uzyskać najlepsze z niego i spowodował scenę.

Jak Associated Press (h/t ESPN) opowiada historię, Rogers shoved parę kamerzystów przed Texas Rangers-Los Angeles Angels gry pod koniec czerwca 2005 roku. Kamerzyści byli filmowanie Rogers „pregame odcinki, chociaż nie był zaplanowany do pitch tego dnia, a on nie obchodzi, że one bit.

Jeden z kamerzystów skończyło się pójściem do szpitala z listy spożywczej obrażeń. Powiedzieć, że Rogers dostał zły PR z tego incydentu byłoby niedopowiedzeniem. Poza tym, że został zawieszony i ukarany grzywną przez komisarza Buda Seliga i Major League Baseball, stanął również przed zarzutami napaści.

„Kenny ma teraz problemy z gniewem”, powiedział wtedy AP były GM Rangersów John Hart. „Nie wiem, co się dzieje w środku. Reagujemy na coś, co jest bardzo niezwykłe.”

Och, bez żartów.

Nyjer Morgan

Nyjer Morgan jest jednym z kłopotliwych baseballistów z wielu powodów. Zacznijmy od tego, że nie mówi o sobie Nyjer, ale Tony Plush. Co to za ksywka, Nyjer? A to dopiero początek. Trzymajcie się swoich miejsc, jeśli zamierzacie przeczytać resztę.

Przeklinał w telewizji na żywo kilka razy, walczył na boisku z graczami, rzucał rzeczami w fanów i miał napady złości na boisku, gdy piłka jest w grze. Potrzebujesz przykładu?

W 2010 roku Morgan został zawieszony na siedem meczów za „celowe rzucenie piłki baseballowej w trybuny i uderzenie fana”, według Associated Press (h/t ESPN). Morgan odwoływał się od zawieszenia i ostatecznie wygrał, ale nadal, co on sobie myślał? O tak, prawdopodobnie nie był.

Chcesz jeszcze jednego? Na początku tego samego roku Morgan upuścił piłkę uderzoną przez Adama Jonesa z Baltimore Orioles. Zamiast podnieść piłkę i wykonać zagranie, rzucił rękawicę na ziemię i miał atak. Jones skończył okrążając bazy dla inside-the-park home run, podczas gdy Morgan denerwował się, że nie zrobił gry.

Jason Giambi

W dzisiejszych czasach, oszuści nie są dobrze lubiani. Wystarczy zapytać Jasona Giambiego. Przyznał się on do przyjmowania sterydów w trakcie swojej kariery po tym, jak dochodzenie ujawniło jego sekret.

Problem polegał na tym, że Giambi przyznał się do tego później, a nie zaraz po tym, jak jego nazwisko wyskoczyło. Jak powiedział New York Daily News:

Powinniśmy byli przeprosić wtedy i upewnić się, że mamy zasadę w miejscu i poszedł do przodu …Sterydy i wszystko to było częścią historii. Ale to był temat, którego wszyscy chcieli uniknąć. Nikt nie chciał o tym rozmawiać.

Najdziwniejsze w przypadku Giambiego jest to, że nie sądził, że leki poprawiające wydajność pomagały mu trafiać home runy. Um, przepraszam? Tak, to absolutnie ma znaczenie. Potrzebujesz dużo umiejętności, żeby trafiać home runy, ale jeśli jesteś silniejszy, prawdopodobnie trafisz ich więcej. Dlaczego Giambi o tym nie wiedział, wciąż się zastanawiam.

Giambi był niezłym sluggerem w czasach swojej świetności, ale kiedy został złapany, jego liczba punktów spadła. Wiek pewnie też miał z tym coś wspólnego. Ale kiedy przechodzisz od 32 uderzeń w jednym sezonie do zaledwie 13 w następnym, coś jest nie tak.

Jeff Kent

Jeff Kent miał udaną karierę, w której zdobył nagrodę National League Most Valuable Player Award podczas gry w San Francisco Giants w 2000 roku. Ale był znany prawie tak samo z tego, że miał surowe nastawienie.

Henry Schulman z The San Francisco Chronicle wyjaśnia jednak, że wielu krytykowało go z niewłaściwych powodów. Schulman wyjaśnia, jak nie wielu dało Kentowi kredyt za ciągłą pracę nad poprawą swojej gry i wyciągnęło wnioski, gdy sprawy nie potoczyły się dla niego dobrze.

Później w tym roku, jednak Schulman musiał napisać o konfrontacji między Kentem a kolegą z drużyny Barrym Bondsem w ziemiance po przegranej. Schulman wyjaśnia, że ci dwaj nie są przyjaciółmi i nie są przyjaźni, co w ogóle. Nigdy nie widziałem Bondsa jako trudnego gracza do dogadania się z nim, więc wydaje się, że Kent był prawdopodobnie problemem tutaj.

Kent mógł mieć problemy poza boiskiem z niektórymi ludźmi, ale wciąż był skuteczny na nim. Zakończył swoją 17-letnią karierę z prawie 2500 trafieniami, 377 home runami i nieco ponad 1500 RBI.

Rafael Palmeiro

Jak już stwierdziłem, oszukiwanie jest niedopuszczalne. A najgorsze w oszustwie jest to, że gracze nie przyznają się do swoich przewinień. Mówię do ciebie, Rafaelu Palmeiro.

Palmeiro grał przez 20 sezonów i zaliczył 569 home runów w karierze, która obejmowała przystanki w Chicago Cubs, Texas Rangers i Baltimore Orioles. Ale coś zawsze będzie podejrzane o tych home runs.

Występując na przesłuchaniu kongresowym na temat leków zwiększających wydajność w baseballu, Palmeiro powiedział: „Pozwólcie mi zacząć od powiedzenia wam tego: Nigdy nie używałem sterydów, kropka. Nie wiem, jak powiedzieć to bardziej wyraźnie niż to. Nigdy.”

Cóż, Palmeiro został zawieszony później w tym samym roku po pozytywnym teście na sterydy. Co się stało, że nigdy nie używał sterydów, Rafael?

To trochę niepokojące, że nie został oskarżony o krzywoprzysięstwo, bo zdecydowanie na to zasłużył. Gdyby nigdy nie przeszedł testów na obecność sterydów, byłby sławny. Ale teraz, jest tylko jednym facetem na długiej liście oszustów.

Carlos Zambrano

Carlos Zambrano jest zbyt emocjonalny dla własnego dobra. Zbyt wiele razy pozwolił swoje emocje, aby uzyskać najlepsze z niego, a on zapłacił cenę za swoje działania irate. Czy kłótnia z kolegą z drużyny lub sędziego, on jest coraz bardzo rozgniewany, gdy rzeczy nie idą po jego myśli.

W 2007 roku, Zambrano walczył catcher Michael Barrett w Chicago Cubs 'dugout. Kilka lat później, walczył pierwszy baseman Derrek Lee w kopalni i został zawieszony na czas nieokreślony tuż po tym. Jak o Zambrano wyjąć jego gniew rzucając strajki zamiast ciosów?

Czy chcesz usłyszeć szaloną historię? Zambrano twierdził, że odchodzi na emeryturę po tym, jak został wyrzucony z gry w 2011 roku za rzucanie dwóch wewnętrznych boisk do Chipper Jones. Został zawieszony na 30 gier przez Cubs za swoje wybryki, ale później próbował wrócić do swoich słów. Został przehandlowany w następnym offseason.

Jest oczywiste, że żadne zespoły nie są zainteresowane w podejmowaniu ich szanse na początkującego miotacza, który jest bardziej odciążający te dni. Wiem to, ponieważ offseason przyszedł i odszedł, a Zambrano pozostaje bez drużyny na 2013 rok.

Może zamiast tego zapisze się na kursy zarządzania gniewem w tym roku.

Albert Belle

Jeśli nie chcesz zostać zraniony, prawdopodobnie powinieneś trzymać się z dala od facetów takich jak Albert Belle. Nie dogadywał się z fanami, mediami, innymi graczami czy sędziami. To nie pozostawia wielu ludzi, z którymi Belle się dogadywał, dlatego jest na tej liście.

Bill Madden z New York Daily News podsumowuje karierę Belle’a z mediami stosunkowo łatwo (h/t NBC Sports):

Przykro mi, nie będzie tu słów współczucia dla Alberta Belle’a. Był chamskim palantem zanim doznał kontuzji, a teraz jest chamskim palantem…Nie był zasługą dla gry. Chamskie zachowanie Belle’a powinno być zapamiętane przez każdego członka Stowarzyszenia Pisarzy Baseballowych, gdy przyjdzie czas na rozważenie jego kandydatury do Galerii Sław.

Mocne słowa Maddena, ale ma on absolutną rację. Nie zapominajmy o wszystkich głupich rzeczach, które Belle zrobił w trakcie swojej kariery, takich jak celowe uderzenie piłką baseballową w kibica na trybunach, czy też przejechanie kogoś, kto rzucił jajkiem w jego dom w Halloween, albo użycie korkowego kija i próba odzyskania go po złapaniu.

Milton Bradley

Milton Bradley jest jednym z największych luzaków, jakich kiedykolwiek zobaczysz na boisku baseballowym. Ma problemy z kontrolowaniem swojego temperamentu i wyładowuje go na każdym, kto stanie na jego drodze. Może to być sędzia, kij, gracz lub organizacja. Nikt nie może go powstrzymać.

Jerry Brewer z The Seattle Times napisał co następuje, mówiąc o końcu kariery Bradleya:

Bradley nie ma teraz stabilnej profesjonalnej kariery, co oznacza, że będzie dorosłym istniejącym w świecie, który nie będzie go rozpieszczał. Mam nadzieję, że uda mu się to przetrwać. Jako wielki ligowiec rzadko zachowywał się jak dorosły. W prawdziwym świecie kara za jego wybryki będzie o wiele trudniejsza niż wygnanie do innej przegrywającej drużyny gotowej zapłacić mu miliony.

Nie mam ostatecznej rachuby, ile razy Bradley został wyrzucony z gry, ale musi być tam jako jeden z najbardziej wszech czasów. Nigdy nie było wiadomo, co zrobi za chwilę, aż strach pomyśleć. Gdyby potrafił się kontrolować, być może nadal by grał.

Cap Anson

Cap Anson, jak wielu graczy w jego czasach, był rasistą. Nigdy nie lubił ludzi innej rasy i dawał to wyraźnie do zrozumienia swoim zachowaniem wobec nich.

W kilku przypadkach Anson miał zagrać przeciwko klubowi, który zatrudniał afroamerykańskich graczy i raz po raz odmawiał, według Davida Fleitza z Society for American Baseball Research. Czasami był zmuszany do gry, ale wyrażał swoje opinie, że jest temu wyraźnie przeciwny, albo poprzez wywołanie sceny, albo bojkotując grę.

Niektórzy pisarze bagatelizowali rasizm Ansona, ale ja nie jestem jednym z tych ludzi. Może i był świetnym graczem, ale nie zamierzam stać tutaj i mówić, że to nie była jego wina. Nie każdy w tym okresie był rasistą.

Anson odegrał rolę w wykluczeniu afroamerykańskich graczy z otrzymywania kontraktów w pewnym momencie swojej kariery, ponieważ odmówił gry przeciwko nim. Najwyraźniej miał wpływ na sposób, w jaki prowadzono rozgrywki baseballowe ponad 100 lat temu.

John McGraw

Baseball został stworzony, aby być uczciwą grą, w którą mogło grać wielu. Nie został stworzony po to, aby gracze mogli znaleźć luki w przepisach i wykorzystać je do osiągnięcia sukcesu. John McGraw był znany jako jeden z takich graczy.

Ponieważ na boisku był tylko jeden sędzia, McGraw często wykorzystywał rzeczy, których sędzia nie mógł zobaczyć. Był jednym z tych, którzy tanio atakowali zawodników na boisku, aby popełnili błąd, nie mogli wykonać zagrania itp. To naprawdę smutne do powiedzenia, ale to prawda.

W dzisiejszej grze, możesz sobie wyobrazić, gdyby ktoś to zrobił? Oczywiście, jest więcej niż jeden sędzia zatrudniony przy każdej grze i miliony ludzi obserwują każdy twój ruch. Gdybyś potrząsnął kimś na basepaths, zostałbyś za to zawieszony i byłoby o tobie głośno w mieście.

Ponieważ McGraw grał w czasach, kiedy nie było telewizji i zajęło to sporo czasu, aby wiadomości się rozeszły, nie było to nic wielkiego. Chciałbym wiedzieć, czy jacyś gracze przeciwni wzięli tanie strzały na niego podczas jego kariery. Prawdopodobnie zasłużyłby na to, gdyby to zrobili.

Pedro Martinez

Jeśli rzucisz staruszka na ziemię podczas bójki na ławce, usłyszysz to od wielu ludzi. Pedro Martinez wdał się w małą sprzeczkę z New York Yankees podczas ALCS 2003, kiedy uderzył Karima Garcię boiskiem wysoko w strefie.

Łapacz Jankesów Jorge Posada obraził się za to i doszło do bójki. Wszyscy byli na boisku i Don Zimmer, asystent trenera w tym czasie dla Jankesów, przyszedł biegnąc w kierunku Martineza. Nie będąc pewnym, co Zimmer ma zamiar zrobić, Martinez rzucił Zimmera na ziemię. Nie był to najlepszy moment dla Pedro.

Może być tak, że rywalizacja Yankees-Red Sox podsyciła ogień tej nocy, ale Martinez i Yankees nigdy tak naprawdę nie dogadywali się zbyt dobrze. Doszło do ciągłych kłótni między obiema stronami i było oczywiste, że się nie dogadują.

Późno w sezonie 2004, na przykład. Martinez skomentował, że Jankesi są jego tatusiem, ponieważ wcześniej miał problemy z pokonaniem Imperium Zła. Fani Jankesów wykorzystali ten komentarz, co spowodowało jeden z najgłośniejszych i najwyraźniejszych śpiewów na stadionie Jankesów, jaki kiedykolwiek usłyszycie skierowany do Martineza.

„Who’s your daddy?”

Manny Ramirez

„Manny Being Manny” nie jest uważany za jedną z najlepszych części baseballu. Manny Ramirez jest trochę głupkowaty i wielu uznałoby jego częste działania za śmieszne i obrażające wizerunek gry. Jest nieco niekonwencjonalny na więcej niż jeden sposób.

Ramirez zwykł kierować się do środka Zielonego Potwora podczas zmian pitchingu, gdy z Boston Red Sox. Ramirez również często nie udało się hustle na ziemi piłki i gra w outfield.

Ramirez również został zawieszony przez Major League Baseball do testowania pozytywny dla wydajności leków wspomagających, ale postanowił przejść na emeryturę zamiast. Jednak Ramirez próbował wrócić, ale MLB odrzuciła jego próbę gry w Dominican League. Próbował kolejnego powrotu w zeszłym sezonie z Oakland A’s, ale to również nie poszło dobrze.

Były ślamazara został również aresztowany za domową baterię, kiedy rzekomo uderzył swoją żonę. Manny nie może złapać chwili wytchnienia. Ale to pewnie tylko „Manny Being Manny.”

A.J. Pierzynski

Nigdy nie grałem z A.J. Pierzynskim ani go nie spotkałem, ale jeszcze nie czytałem wielu dobrych rzeczy o wieloletnim łapaczu. Gdyby był miłym facetem, nie byłoby tyle złej prasy na jego temat.

W zeszłym sezonie Men’s Journal zapytał 100 obecnych baseballistów, kto jest najbardziej znienawidzonym graczem w grze, a Pierzynski wygrał w osuwisku (h/t NBC Sports). Spośród ankietowanych graczy, 34 stwierdziło, że Pierzynski jest najgorszy. Jeden z miotaczy National League powiedział Men’s Journal:

„On lubi mówić dużo gówna i słyszałem, że jest złym kolegą z drużyny. Był kutasem dla chłopaków z jego własnego sztabu miotającego. Zasadniczo, jeśli nie masz pięciu lat w wielkich ligach, traktuje cię jak wieśniaka. On jest takim typem faceta.

Chłop? Co jest nie tak z tym gościem? Na pewno nie jest łatwo dostać się do wielkiej ligi i jak krytykowanie własnych kolegów z drużyny ma jakikolwiek sens? Nękanie swoich miotaczy nie sprawi, że będą grać lepiej, A.J. To zdrowy rozsądek.

Jose Canseco

Jose Canseco jest jedyny w swoim rodzaju. Nigdy nie znajdziesz drugiego takiego bejsbolisty jak on. To prawdopodobnie dlatego, że jest całkiem szalony. Wypadł z Major League Baseball na długi czas, ale wciąż próbuje wrócić i grać ponownie.

Nie zapominajmy jednak, że Canseco był bardzo otwarty w sprawie swojego używania sterydów. Uczynił to dobrze znanym dzięki swojej książce, która ukazała się kilka lat temu. Nie, żeby duża liczba home runów oznaczała, że oszukiwałeś, ale posiadanie 462 z nich daje do myślenia.

Wszystko w osobowości Canseco jest nie do zaakceptowania. Jego konto na Twitterze nie może być już bardziej okropne. Nie powinien być dopuszczony do Twittera z tymi wszystkimi śmiesznymi i niewiarygodnymi rzeczami, o których tam mówi. Publiczne miejsce dla jego myśli jest jedną z najgorszych rzeczy w serwisie mediów społecznościowych.

Już samo przeglądanie jego ostatnich tweetów doprowadza mnie do wściekłości. Jeśli chodzi o baseball, to Canseco nie zasługuje na kolejną szansę. Niech gra we wszystkich dziwnych niezależnych ligach, w których chce, ale MLB nie może już nigdy mieć Canseco jako swojej części.

Roger Clemens

Roger Clemens ma ciekawe podejście do gry. Będzie rzucał w ciebie, jeśli będziesz unosił się nad płytą główną i nie boi się wszcząć awantury, jeśli poczujesz, że rzuca w twoją głowę. Cóż, bo tak jest. Clemens jest właśnie takim typem miotacza.

Jak myślicie, co Mike Piazza myśli o Clemensie? Te dwa dostał w trochę starcia podczas 2000 World Series, kiedy Clemens rzucił część złamanego kija w kierunku Piazzy. To z pewnością nie pomogło jego wizerunkowi jako miłego faceta. I weź pod uwagę, że nawet nie wiedzieliśmy o jego rzekomym stosowaniu leków zwiększających wydajność w tym momencie.

Oh tak, Clemens został oskarżony o stosowanie leków zwiększających wydajność. Sytuacja jest jednak trochę skomplikowana, ponieważ wiele osób oskarżyło go o stosowanie soków, ale on nigdy nie miał z tego powodu problemów. Został uznany za niewinnego kłamstwa w Kongresie, kiedy powiedział, że nie brał sterydów.

Ale zarzuty są tym, co rani jego szanse na zapisanie się w Baseball Hall of Fame.

Barry Bonds

Gdy pobijesz rekord wszech czasów w liczbie home runów, a później zostaniesz oskarżony o używanie sterydów, ludzie nie będą cię zbytnio lubić. Barry Bonds był ikoną w sporcie podczas swojej kariery, ale wszystko rozpadło się przed nim w mgnieniu oka.

Po tym jak Bonds powiedział w sądzie, że nigdy nie brał sterydów, zaczął borykać się z zarzutami krzywoprzysięstwa. Istnieje spora ilość dowodów przeciwko niemu i został skazany za utrudnianie pracy wymiaru sprawiedliwości, ale nie został skazany na żadną karę więzienia.

Bonds jest dzieckiem plakatu dla sterydów i na zawsze będzie miał gwiazdkę obok swojego nazwiska w księgach rekordów. Baseball Hall of Fame nie uznaje go nawet za lidera home runów wszech czasów. Nadal zalicza Hanka Aarona.

I za jego zły osąd przez lata, Bonds prawdopodobnie nigdy nie zostanie wprowadzony do Hall of Fame. W zeszłym roku po raz pierwszy znalazł się na liście do głosowania. Chociaż uważam, że zasługuje na miejsce w Cooperstown, wielu się z tym nie zgadza.

Alex Rodriguez

Jest krótka lista ludzi, którzy faktycznie lubią Alexa Rodrigueza. Znalezienie jednego z tych ludzi, wyobrażam sobie, jest prawie niemożliwe. Nie chodzi o to, że A-Rod stara się być tym złym; to po prostu to, kim jest i kim zawsze będzie.

Rodriguez, który był jednym z najlepszych graczy w baseballu, był nieustannie łączony ze sterydami, a nawet przyznał się do stosowania leków zwiększających wydajność. Kiedy w końcu wydawało się, że A-Rod przestał brać sterydy, kontuzje zaczęły zbierać żniwo, a jego lukratywny kontrakt zaczął wyglądać żenująco głupio.

W ciągu ostatnich dwóch sezonów A-Rod zagrał w 221 meczach, trafiając 34 home runy z OPS równym .801. W ciągu swojej kariery A-Rod 12 razy zaliczył przynajmniej 34 home runy w sezonie. Tak, 12 razy! Ale fakt, że prawdopodobnie opuści większość sezonu 2013, jeśli nie cały, z powodu drugiej operacji biodra mówi o tym, jak bardzo jest przepłacony i przewartościowany. Ma zarobić w tym roku 28 milionów dolarów.

W ankiecie Men’s Journal z 2012 roku przeprowadzonej wśród 100 graczy, Rodriguez został uznany za drugiego najbardziej znienawidzonego gracza w baseballu. Tak więc nie tylko fani nie lubią trzeciego bazowego, ale także ci, którzy grają u jego boku i przeciwko niemu.

Pete Rose

Jeśli jest absolutnie jedna rzecz, której gracz baseballu nie powinien nigdy robić, to jest to oszukiwanie. Leki zwiększające wydajność są okropną częścią gry, ale hazard jest jeszcze większym problemem, przynajmniej w mojej opinii. Nie można stawiać na baseball.

Pete Rose nauczył się tego w ciężki sposób. Został wykluczony z baseballu na całe życie po tym, jak został przyłapany na hazardzie w grze. To smutne, że lider wszech czasów nie zostanie umieszczony w Cooperstown, chyba że komisarz Bud Selig zdecyduje się ułaskawić Rose’a, ale to cena, którą musi zapłacić.

Jak czytamy w przepisie, „Każdy sędzia, umpire, urzędnik lub pracownik klubu lub ligi, który postawi jakąkolwiek sumę na grę w baseball, w związku z którą obstawiający ma obowiązek się wywiązać, zostanie uznany za trwale nieuprawnionego.”

Ty Cobb

Według większości opinii, Ty Cobb jest najgorszą istotą ludzką, która kiedykolwiek grała w Major League Baseball, i nawet nie jest tak blisko. Cobb często brał udział w bójkach i był znanym rasistą, oczywiście grając w czasach, gdy było to jeszcze powszechne w kraju.

Na przykład Cobb miał konfrontację z dozorcą terenu w 1907 roku podczas treningu wiosennego, według Gilberta Kinga ze Smithsonian.com:

W sierpniu w Georgii, czarny dozorca terenu o imieniu Bungy, którego Cobb znał od lat, próbował uścisnąć Cobbowi rękę lub poklepać go po ramieniu. Zbyt znajome powitanie rozwścieczyło Cobba, który spoliczkował go i wygonił z budynku klubowego. Kiedy żona Bungy’ego próbowała interweniować, Cobb odwrócił się i dusił ją, dopóki koledzy z drużyny nie oderwali jego rąk od jej szyi.

Wydaje się to trochę przesadzone jak na zwykłe poklepanie po ramieniu. Ale tak właśnie było – albo Cobb był po prostu szalony. King pisze również, jak Cobb wskoczył na trybuny i pobił fana, który wyśmiewał drużynę, wśród innych incydentów jednego z najlepszych graczy, jacy kiedykolwiek pojawili się na boisku, czyniąc tę decyzję łatwą z mojej strony.

Cobb jest najbardziej znienawidzonym graczem baseballowym wszech czasów. Kropka.