Metody crypsis obejmują (wizualny) kamuflaż, nocną aktywność i podziemny tryb życia. Kamuflaż może być osiągnięty przez wiele różnych metod, od zakłócającego ubarwienia do przezroczystości i niektórych form mimikry, nawet w siedliskach takich jak otwarte morze, gdzie nie ma tła.
Jako strategia, crypsis jest wykorzystywana przez drapieżniki przeciwko ofiarom i przez ofiary przeciwko drapieżnikom.
Crypsis odnosi się również do jaj i produkcji feromonów. Crypsis może w zasadzie obejmować kamuflaż wizualny, węchowy lub słuchowy.
VisualEdit
Wiele zwierząt ewoluowało tak, że wizualnie przypominają swoje otoczenie, stosując którąkolwiek z wielu metod naturalnego kamuflażu, które mogą pasować do koloru i tekstury otoczenia (ubarwienie kryptyczne) i/lub rozbić wizualny zarys samego zwierzęcia (ubarwienie zakłócające). Zwierzęta takie mogą przypominać skały, piasek, gałązki, liście, a nawet ptasie odchody (mimesis). Inne metody, w tym przezroczystość i srebrzenie są szeroko stosowane przez zwierzęta morskie.
Niektóre zwierzęta zmieniają kolor w zmieniających się środowiskach sezonowo, jak w gronostaj i zając śnieżny, lub znacznie szybciej z chromatoforów w ich integumentów, jak w kameleon i głowonogów, takich jak squid.
Countershading, wykorzystanie różnych kolorów na górnej i dolnej powierzchni w stopniowaniu tonów od jasnego brzucha do ciemniejszego tyłu, jest powszechne w morzu i na lądzie. Jest to czasami nazywane prawem Thayera, po amerykańskim artyście Abbotcie Handersonie Thayerze, który opublikował pracę na temat tej formy w 1896 roku, która wyjaśnia, że kontrcieniowanie zamalowuje cienie, aby stałe obiekty wydawały się płaskie, odwracając sposób, w jaki artyści używają farby, aby płaskie obrazy zawierały stałe obiekty. Gdzie tło jest jaśniejsze niż jest to możliwe nawet z białym pigmentem, kontrluminacja w zwierzętach morskich, takich jak kałamarnica, może używać światła, aby dopasować tło.
Niektóre zwierzęta aktywnie kamuflują się z lokalnymi materiałami. Kraby dekorator dołączyć rośliny, zwierzęta, małe kamienie, lub fragmenty muszli do ich karapaces, aby zapewnić kamuflaż, który pasuje do lokalnego środowiska. Niektóre gatunki preferencyjnie wybierają zwierzęta kłujące, takie jak ukwiały morskie lub szkodliwe rośliny, korzystając z aposematyzmu, jak również lub zamiast crypsis.
OlfactoryEdit
Niektóre zwierzęta, zarówno w środowisku lądowym, jak i wodnym, wydają się kamuflować swój zapach, który w przeciwnym razie mógłby przyciągnąć drapieżniki. Liczne stawonogi, zarówno owady i pająki, naśladować mrówki, czy w celu uniknięcia drapieżnictwa, do polowania na mrówki, lub (na przykład w dużej gąsienicy niebieskiego motyla) oszukać mrówki do karmienia ich. Pirat okoń (Aphredoderus sayanus) może wykazywać chemiczną crypsis, co czyni je niewykrywalne dla żab i owadów kolonizujących stawy.
AuditoryEdit
Niektóre owady, zwłaszcza niektóre Noctuid ćmy, (takie jak duży żółty underwing), a niektóre tygrysie ćmy, (takie jak tygrys ogrodowy), były pierwotnie teoretycznie bronić się przed drapieżnictwem echolokacji nietoperzy, zarówno przez pasywne pochłanianie dźwięku z miękkich, futrzanych pokryć ciała i przez aktywne tworzenie dźwięków do naśladowania echa z innych miejsc lub obiektów. Aktywna strategia została opisana jako „echo fantomowe”, które może reprezentować „kryptopsję słuchową”, z alternatywnymi teoriami o zakłócaniu echolokacji nietoperzy („zakłócanie”).
Późniejsze badania dostarczyły dowodów na istnienie tylko dwóch funkcji dźwięków ćmy, z których żadna nie wiąże się z „kryptopsją słuchową”. Gatunki ćmy tygrysiej wydają się skupiać w dwie odrębne grupy. Jeden typ wydaje dźwięki jako akustyczny aposematyzm, ostrzegając nietoperze, że ćmy są niesmaczne, lub przynajmniej działając jako akustyczna mimika niesmacznych ćm. Drugi typ wykorzystuje zagłuszanie sonarowe. W przypadku tego drugiego typu ćmy, szczegółowe analizy nie potwierdziły mechanizmu „fantomowego echa” leżącego u podstaw zakłócania sonaru, lecz wskazały na interferencję echa.
.