Kilka regionów chromosomowych zostało zdefiniowanych przez wygodę, aby mówić o loci genów. Najważniejsze jest rozróżnienie między regionem chromosomowym p i regionem chromosomowym q. Są to regiony wirtualne, które istnieją we wszystkich chromosomach.

Diagram powielonego i skondensowanego (metafaza) chromosomu eukariotycznego. (1) Chromatyda – jedna z dwóch identycznych części chromosomu po fazie S. (2) Centromer – punkt, w którym stykają się dwie chromatydy i do którego przyczepiają się mikrotubule. (3) Ramię krótkie (p). (4) Ramię długie (q).

Podczas podziału komórki cząsteczki tworzące chromosomy (DNA i białka) ulegają procesowi kondensacji (zwanemu kondensacją chromatyny), w wyniku którego powstaje zwarty i mały kompleks zwany chromatydą. Kompleksy zawierające zduplikowane cząsteczki DNA, chromatydy siostrzane, są połączone ze sobą przez centromer (w miejscu, w którym gromadzi się kinetochor). Centromer dzieli każdy chromosom na dwa regiony: mniejszy, który jest regionem p, i większy, region q. Chromatydy siostrzane zostaną rozdzielone do każdej komórki córki na końcu podziału komórki.

Region p jest reprezentowany w krótszym ramieniu chromosomu (p oznacza petit, francuski dla małych), podczas gdy region q jest w większym ramieniu (wybranym jako następna litera w alfabecie po p).

Na obu końcach chromosomu znajduje się telomer, czapeczka DNA, która chroni resztę chromosomu przed uszkodzeniem. Obszary regionów p i q znajdujące się blisko telomerów to subtelomery, czyli regiony subtelomeryczne. Obszary położone bliżej centromeru to regiony pericentronowe. Wreszcie, regiony międzywęzłowe to części regionów p i q, które nie znajdują się ani blisko centromeru, ani telomeru, ale są mniej więcej w środku p lub q.

Regiony chromosomu

.