Het boeddhisme kent geen centrale autoriteit en in de loop van zijn geschiedenis hebben zich veel verschillende varianten van praktijk en filosofie ontwikkeld. Drie overgebleven Vinaya-tradities regelen vandaag de dag het monastieke leven in verschillende regio’s en stammen – de Theravada in Zuidoost-Azië en Sri Lanka, de Dharmaguptaka in Oost-Azië, en de Mulasarvastivada in Tibet en het Himalaya-gebied.
Monniken en nonnen worden geacht een aantal rollen te vervullen in de boeddhistische gemeenschap. In de eerste plaats wordt van hen verwacht dat zij de leer en de discipline die nu bekend staan als het boeddhisme in stand houden. Van hen wordt ook verwacht dat zij een levend voorbeeld zijn voor de leken, en dat zij dienen als een “veld van verdienste” voor lekenvolgelingen, waarbij leken de gelegenheid krijgen verdienste te verdienen door geschenken en steun te geven aan de monniken. In ruil voor de steun van de leken wordt van monniken en nonnen verwacht dat zij een sober leven leiden dat gericht is op het bestuderen van de boeddhistische leer, het beoefenen van meditatie en het in acht nemen van een goed moreel karakter. De relatieve mate van nadruk op meditatie of studie is vaak onderwerp van discussie geweest in de boeddhistische gemeenschap. Velen bleven een relatie met hun oorspronkelijke familie onderhouden.
Bhikkhu & Bhikkhuni AssembliesEdit
Volgens de soetra’s, hoewel zijn volgelingen aanvankelijk alleen uit mannen bestonden, erkende de Boeddha vrouwen als volgelingen nadat zijn stiefmoeder, Mahaprajapati, toestemming vroeg en kreeg om als een gewijd beoefenaar te leven. De leerling van de Boeddha, Ananda, drong sterk aan op het opnemen van vrouwelijke orde. Vrouwelijke kloostergemeenschappen in de bhikkhuni lijn zijn nooit opgericht in de Vajrayana gemeenschappen van Tibet en Nepal; Theravada gemeenschappen bestonden vroeger wel, maar stierven uit tussen de 11e en 14e eeuw. Wijding in de bhikkhuni lijn blijft bestaan onder Oost-Aziatische gemeenschappen, en er zijn pogingen gedaan tot een heropleving in Zuidoost-Azië en Sri Lanka.
De steun voor bhikkhunis varieert aanzienlijk tussen tradities, waarbij mae ji en andere Theravada vrouwelijke monniken niet dezelfde institutionele erkenning en steun krijgen als hun volledig gewijde mannelijke tegenhangers. Vrouwen in Theravada-landen hebben ook te maken gehad met officieel en populair verzet tegen de herinvoering van volledig ingewijde bhikkhuni-lijnen.
Fasen van monastieke inwijdingEdit
De inwijding verloopt traditioneel in twee fasen. Een Bhikkhu of Bhikkhuni wordt eerst gewijd als een Samanera of Samanerika’ (novice), die in het klooster verblijft en over het monastieke leven leert. Zij kunnen dan upasampada, hogere inwijding, ondergaan, die volledige monastieke status en verplichtingen verleent.
Mannelijke novicen kunnen in de Theravada traditie op zeer jonge leeftijd worden ingewijd, maar over het algemeen niet jonger dan 8- de traditionele richtlijnen stellen dat een kind “oud genoeg moet zijn om kraaien weg te jagen”. In de Oost-Aziatische traditie kan de formele samanera wijding pas op de leeftijd van negentien jaar plaatsvinden, hoewel aspirant-novicen al op zeer jonge leeftijd in de kloostergemeenschap kunnen leven. Vrouwen kiezen er gewoonlijk voor om zich als volwassene in te wijden, aangezien er geen verwachting is dat zij dit in hun kindertijd doen. Samaneras leven volgens de Tien Voorschriften, maar zijn niet verantwoordelijk voor het leven volgens de volledige set van monastieke regels.
Er zijn geen vereisten voor de duur van de wijding als een samanera. In Zuidoost-Azië kan het noviciaat slechts enkele weken duren, en tijdelijke inwijding voor een periode van weken of maanden is gebruikelijk.
Hogere inwijding (upasampada), die de status van een volwaardige Bhikkhu of Bhikkhuni verleent, wordt gegeven aan hen die 20 jaar of ouder zijn. Vrouwelijke monniken volgen een soortgelijke progressie, maar moeten een langere periode als Samaneras leven, meestal vijf jaar. Hogere inwijding moet plaatsvinden voor een quorum van monniken, waarbij vijf een toegestaan minimum is, en tien worden voorgesteld voor gewone omstandigheden.
Degenen die hogere inwijding hebben ondergaan, moeten een groot aantal aanvullende regels volgen, bekend als de Pratimokṣa, die hun gedrag, kleding en decorum regelen. Het aantal regels varieert tussen de Vinaya tradities, waarbij Theravada monniken ongeveer 258 regels in acht nemen, Dharmaguptaka monniken 250, en Mulasarvastivada monniken 258. Nonnen moeten aanvullende regels in acht nemen, waarvan sommige hen formeel ondergeschikt maken aan mannelijke monniken. Theravada nonnen hebben 311 regels, Dharmaguptaka nonnen 348, en Mulasarvastivada nonnen 354.
Regionale tradities verschillen met betrekking tot de vraag of hogere wijding een permanente verandering in status is (behoudens schendingen van de kloosterregels), of dat wijdingsgeloften tijdelijk of permanent kunnen worden herroepen. In Birma, Taiwan en Hong Kong is er soms een monastieke wijding op korte termijn beschikbaar voor leken-boeddhisten om enkele geloften af te leggen voor een week tot een maand. In Thailand zijn dergelijke regelingen momenteel alleen voor mannen beschikbaar.
De gewoonten met betrekking tot andere aspecten van hogere wijding verschillen ook van land tot land. Terwijl de meeste beroepsmonniken in de Theravada-traditie de formele upasampada wijding aannemen zodra zij daarvoor in aanmerking komen, blijven monniken in Oost-Azië vaak novices. Dit kan te wijten zijn aan een historisch tekort aan volledig gekwalificeerde tempels die in staat zijn upasampada wijding te verzorgen in Oost-Aziatische gemeenschappen. Oost-Aziatische monniken leggen zich ook gewoonlijk Bodhisattva Voorschriften op, een reeks aanvullende richtlijnen gebaseerd op het Bodhisattva pad.
Erge verschillen in de interpretatie van inwijdingspraktijken en kloosterregels, gecombineerd met geografische verschillen, kunnen hebben geleid tot de ontwikkeling van de verschillende vroege boeddhistische scholen uit inwijdingslijnen die bekend staan als Nikayas.
Regels en VoorschriftenEdit
De disciplinaire voorschriften voor monniken en nonnen zijn bedoeld om een eenvoudig en geconcentreerd leven te scheppen, in plaats van een leven van ontbering of strenge ascese. Het celibaat is van primordiaal belang in de monastieke discipline en wordt beschouwd als de factor bij uitstek om het leven van een monnik te scheiden van dat van een huishouder. Afhankelijk van de traditie en de striktheid van de observatie, eten monniken slechts één maaltijd per dag, die wordt verstrekt door directe donaties van voedsel van lekenondersteuners, of uit een kloosterkeuken die wordt bevoorraad (en mogelijk bemand) door lekenondersteuners.
In tegenstelling tot christelijke monniken zijn sommige scholen van boeddhistische monniken niet verplicht een leven van gehoorzaamheid aan een meerdere te leiden. Er wordt echter wel verwacht dat monniken respect betonen aan oudere leden van de Sangha (in de Thaise traditie is anciënniteit gebaseerd op het aantal regens retraites, vassas, dat men is gewijd). De Boeddha heeft geen opvolger aangewezen, noch heeft hij in de monastieke code regels vastgelegd die gehoorzaamheid verplichten. Van individuele groepen monniken wordt verwacht dat zij collectief besluiten nemen door middel van regelmatige bijeenkomsten van de gemeenschap, waar besluiten worden genomen over overtredingen van de monastieke regels en de beschikking over gemeenschappelijke bezittingen. Individuele relaties van leraar/leerling, senior/junior, en preceptor/stagiair kunnen worden waargenomen onder groepen van monniken, maar er zijn geen formele posities, noch is er enige autoriteit om bevelen of bevelen te geven toegekend aan senior monniken. Een abdis of abt, meestal een oudere monnik die nog jong genoeg is om actief te zijn, is gewoonlijk verantwoordelijk voor het dagelijks bestuur van het klooster, en kan anderen aanstellen om te helpen bij het werk. In sommige tradities wordt de abdis/abt gekozen door een stemming van de monniken in een klooster. In andere tradities (Thailand, bijvoorbeeld) wordt de abt gekozen door de lekengemeenschap.