Jak każdy licealista, który wnikliwie porównał butelki w szafce z alkoholem swoich rodziców, może Ci powiedzieć, że proof spirytusu jest dokładnie dwa razy większy niż jego procent alkoholu objętościowo. Po co używać skali 0-200? Bo historia, oczywiście.

„Proof,” jak to jest używane w odniesieniu do gorzałki, harkens back do kiedy handlowcy musieliby dosłownie udowodnić, że ich hooch był prawdziwy deal. Według Williama B. Jensena z University of Cincinnati, w XVI-wiecznej Anglii handlarze zanurzali w trunku granulki prochu strzelniczego, aby określić moc alkoholu. „Jeśli nadal możliwe było zapalenie mokrego prochu, zawartość alkoholu w trunku była oceniana powyżej proof i był on opodatkowany wyższą stawką, i odwrotnie, jeśli proch nie zdołał się zapalić.”

Podczas gdy termin „proof” utknął, w Ameryce standard, do którego się odnosi, nie ma nic wspólnego z prochem. Około 1848 roku, 50% alkoholu przez objętość została wybrana jako podstawa i 100 został użyty jako jego dowód odpowiadający. Tak więc, dowód jest dwukrotnie ABV.

W innych krajach, inne systemy dowód są używane. Na przykład, w 1816 roku Wielka Brytania zaczęła używać grawitacji jako ich standard. The Customs and Excise Act stwierdza, że 100 proof likierów są „te, w których waga spirytusu jest 12/13 wagi równej objętości wody destylowanej w 51 ° F (11 ° C).” Odporność to około 1,75 procenta objętościowego alkoholu. Cała ta matematyka może doprowadzić kogoś do picia.

.