„Samoubezpieczone zatrzymanie” jest efektywnie tym samym, co udział własny w kontrakcie wywołany przez obowiązek obrony przez ubezpieczyciela, sąd w Ontario orzekł w sprawie dotyczącej umowy pomiędzy wykonawcą windy a właścicielem budynku/zarządcą nieruchomości.
„Nawet jeśli SIR nie jest technicznie rzecz biorąc udziałem własnym, są one w oczywisty sposób podobne i funkcjonalnie powiązane” – napisał sędzia Ontario Superior Court Justice James Diamond w sprawie Henry przeciwko Thyssenkrupp Elevator (Canada) Limited.
„Zarówno SIR, jak i udział własny mają wiele wspólnych cech, a wszelkie rozróżnienia między nimi nie podważają celu klauzuli 1.7.5 umowy; klauzula ta jest dość ekspansywna. Sąd Apelacyjny dla Ontario kilkakrotnie traktował samoubezpieczające się retencje i udziały własne jako faktycznie jedno i to samo. Nie widzę powodu, aby odstąpić od tego podejścia.”
W sprawie Henry, powód został ranny podczas wysiadania z windy w mieszkalnym budynku apartamentowym w Toronto. Powód twierdził, że obrażenia zostały odniesione z powodu braku wypoziomowania pomiędzy podłogą windy a parterem, co spowodowało upadek. Sąd w sprawie Henry nie orzekł o zasadności zarzutów, z których żaden nie został udowodniony w sądzie.
Powód pozwał właściciela nieruchomości, Sunder & Company, oraz zarządcę nieruchomości, Greenwin Inc. Pozwany właściciel i zarządca nieruchomości wystąpili z powództwem wzajemnym przeciwko Thyssenkrupp Elevator, twierdząc, że wykonawca windy miał obowiązek bronić ich w sprawie, na podstawie zawartej między nimi umowy.
Umowa między właścicielem/zarządcą nieruchomości a Thyssenkrupp stanowiła, że wykonawca windy wykupi i będzie utrzymywał kompleksowe lub komercyjne ubezpieczenie od ogólnej odpowiedzialności cywilnej w minimalnej kwocie 5 milionów dolarów, aby reagować na wszystkie objęte ubezpieczeniem zdarzenia, w tym szkody na osobie.
Klauzula 1.7.5 umowy stanowi: „Wszelkie udziały własne w polisach ubezpieczeniowych wykonawcy będą ponoszone wyłącznie przez wykonawcę i nie będą odzyskiwane lub próbowane do odzyskania od właściciela (Sunder).”
Dołączone do polisy było Self-Insured Retention Endorsement, które zawierało self-insured retention („SIR”) w wysokości 250 000 USD. „Innymi słowy, wszyscy ubezpieczeni zakładali, że sami pokryją kwotę zatrzymaną w wysokości 250 000 USD i że żadne z pokryć w ramach polisy nie zostanie uruchomione do czasu, aż pełna kwota 250 000 USD nie zostanie wyczerpana i zapłacona przez ubezpieczonych” – napisał Diamond. 1717>
„Samoubezpieczone zatrzymanie to kwota, którą ubezpieczony zatrzymuje i pokrywa, zanim zacznie obowiązywać pokrycie ubezpieczeniowe” – stwierdził Diamond. „Jest to forma udziału własnego, lub przynajmniej zbliżona do udziału własnego, która pozwala ubezpieczycielowi nie bronić roszczenia, chyba że ubezpieczony zamierza skorzystać z polisy.”
Diamond uznał na korzyść Sunder, że Thyssenkrupp miał obowiązek bronić Sunder, w oparciu o sformułowania zawarte w umowie z wykonawcą. Ponieważ sąd uznał, że istnieje obowiązek obrony, spowodowało to, że zgodnie z klauzulą 1.7.5 Thyssenkrupp zobowiązała się do poniesienia kosztów wszystkich franszyz redukcyjnych, w tym, w tym przypadku, 250 000 USD z tytułu samoubezpieczenia.