Przez wieki artyści wybrali temat martwej natury z różnych powodów: aby odzwierciedlić status ich właściciela, czy to skromny lub wyniosły; dla ich symbolicznego znaczenia, które ujawnia ukrytą historię lub ideę; uchwycić naturalne piękno przemijającego obiektu, takiego jak kwiat lub owoc; aby zademonstrować wykwalifikowaną technikę malarską artysty; lub jako kontrolowaną strukturę, aby wyrazić abstrakcyjne cechy elementów wizualnych.

Tradycyjnie, martwa natura jest rysunek i malarstwo elementów, takich jak owoce, kwiaty i przedmioty gospodarstwa domowego, które są zwykle ułożone na blacie stołu.

• Willem Kalf malował martwe natury, które odzwierciedlały bogaty styl życia i status ich właściciela.

• Harmen Steenwyck ilustrował przedmioty, które przekazywały widzowi ukrytą wiadomość.

• Jean-Baptiste-Siméon Chardin pokazał nam, że istnieje wielkie piękno w skromnych przedmiotach gospodarstwa domowego, które nas otaczają.

• Henri Matisse zintensyfikował nasze doświadczenie owoców, kwiatów i egzotycznych artefaktów dzięki ekspresyjnemu użyciu koloru.

• Juan Gris wykorzystał martwą naturę do eksperymentowania ze sposobem, w jaki postrzegamy przedmioty w przestrzeni i czasie.

• Giorgio Morandi tworzy spokojne, wrażliwe martwe natury, które są produktem głębokiej kontemplacji i obserwacji przez znaczny okres czasu.

• Martwa natura jako temat stanowiła dla artystów różnych epok platformę do zbadania ich relacji ze światem przedmiotów, które nas otaczają.

• Wraz z rozwojem naszego świata, nowe produkty, artefakty i nowoczesne media będą nadal sugerować nowe drogi dla stylistycznego rozwoju i ponownego odkrywania martwej natury jako tematu w sztuce.