Now, niektóre z tych samych naukowców są z powrotem, informując o pierwszym w historii badania wyrostka robaczkowego przez wieki. Pisząc w Journal of Evolutionary Biology, naukowcy Duke i współpracownicy z University of Arizona i Arizona State University stwierdzić, że Karol Darwin był w błędzie: wyrostek robaczkowy jest o wiele więcej niż ewolucyjnej pozostałości. Nie tylko pojawia się w przyrodzie znacznie częściej niż wcześniej uznano, ale był w pobliżu znacznie dłużej niż ktokolwiek podejrzewał.
„Może nadszedł czas, aby poprawić podręczniki,” mówi William Parker, Ph.D., adiunkt nauk chirurgicznych w Duke i starszy autor badania. „Wiele tekstów biologii dziś nadal odnoszą się do wyrostka robaczkowego jako 'narząd szczątkowy’.”
Używając nowoczesnego podejścia do biologii ewolucyjnej zwanej kladystyką, która wykorzystuje informacje genetyczne w połączeniu z różnymi innymi danymi do oceny biologicznych relacji, które pojawiają się na przestrzeni wieków, Parker i koledzy odkryli, że wyrostek robaczkowy ewoluował co najmniej dwukrotnie, raz wśród australijskich marsupiali, a innym razem wśród szczurów, lemingów i innych gryzoni, wybranych naczelnych i ludzi. „Mamy również postać, że wyrostek robaczkowy był wokół przez co najmniej 80 milionów lat, znacznie dłużej niż byśmy szacować, jeśli Darwin pomysły na temat wyrostka robaczkowego były poprawne.”
Darwin teoretyzował, że wyrostek robaczkowy u ludzi i innych naczelnych był ewolucyjne pozostałości większej struktury, zwany kątnicy, który był używany przez teraz- wymarłych przodków do trawienia pokarmu. Najnowsze badania wykazują dwa poważne problemy z tym pomysłem. Po pierwsze, kilka żyjących gatunków, w tym niektóre lemury, kilka gryzoni i rodzaj latającej wiewiórki, nadal ma wyrostek robaczkowy połączony z dużym jelitem ślepym, które jest używane do trawienia. Po drugie, Parker mówi, że wyrostek robaczkowy jest w rzeczywistości dość szeroko rozpowszechniony w przyrodzie. „Na przykład, gdy gatunki są podzielone na grupy zwane 'rodzinami’, stwierdzamy, że ponad 70 procent wszystkich grup naczelnych i gryzoni zawiera gatunki z wyrostkiem robaczkowym”. Darwin sądził, że wyrostki pojawiały się tylko u niewielkiej garstki zwierząt.
„Darwin po prostu nie miał dostępu do informacji, które my posiadamy”, wyjaśnia Parker. „Gdyby Darwin był świadomy gatunków, które mają wyrostek robaczkowy przymocowany do dużego jelita ślepego, i gdyby wiedział o powszechnym charakterze wyrostka robaczkowego, prawdopodobnie nie myślałby o wyrostku robaczkowym jako o śladzie ewolucji.”
Nie był również świadomy, że zapalenie wyrostka robaczkowego, czyli zapalenie wyrostka robaczkowego, nie wynika z wadliwego wyrostka, ale raczej ze zmian kulturowych związanych z uprzemysłowieniem społeczeństwa i poprawą warunków sanitarnych. „Te zmiany sprawiły, że nasze układy odpornościowe mają za mało pracy i za dużo czasu w rękach – przepis na kłopoty”, mówi Parker.
To pojęcie nie zostało zaproponowane aż do wczesnych lat 1900, a „tak naprawdę nie mieliśmy dobrego zrozumienia tej zasady aż do połowy lat 1980”, powiedział Parker. „Jeszcze ważniejsze, Darwin nie miał sposobu, aby wiedzieć, że funkcja wyrostka robaczkowego może być przestarzałe przez zmiany kulturowe, które obejmowały powszechne stosowanie systemów kanalizacyjnych i czystej wody pitnej.”
Parker mówi teraz, że rozumiemy normalną funkcję wyrostka robaczkowego, krytyczne pytanie, aby zapytać, czy możemy zrobić wszystko, aby zapobiec zapalenie wyrostka robaczkowego. Uważa on, że odpowiedź może leżeć w obmyślaniu sposobów na wyzwanie naszych systemów odpornościowych dzisiaj w taki sam sposób, że zostały one zakwestionowane z powrotem w epoce kamiennej. „Jeśli współczesna medycyna mogłaby wymyślić sposób, aby to zrobić, widzielibyśmy znacznie mniej przypadków alergii, chorób autoimmunologicznych i zapalenia wyrostka robaczkowego.”
Koledzy, którzy przyczynili się do badań obejmują głównego autora Heather Smith, z Arizona College of Osteopathic Medicine; Rebecca Fisher, z Arizona State University; i Mary Lou Everett, Anitra Thomas i R. Randal Bollinger z Departamentu Chirurgii w Duke.
.