Pandy czerwone są małymi ssakami z długimi, puszystymi ogonami i czerwono-białymi oznaczeniami. Chociaż dzielą nazwę z bardziej znaną pandą olbrzymią, nie są blisko spokrewnione. W rzeczywistości, nazwa „panda” została po raz pierwszy zastosowana do tych zwierząt, a nie do większego czarno-białego niedźwiedzia.

Według Zoo w San Diego, Frédéric Cuvier, francuski zoolog, po raz pierwszy opisał czerwoną pandę w 1825 roku, około 48 lat przed panda olbrzymia została skatalogowana. Nazwał ją najpiękniejszym zwierzęciem, jakie kiedykolwiek widział i nadał jej nazwę Ailurus fulgens, co oznacza ognisty kolor, lub błyszczący, kot. Wspólna nazwa, panda, może pochodzić od nepalskiej nazwy tych zwierząt, nigalya ponya, co mogło oznaczać „bambusowe stopy”. Gigantyczna panda otrzymał swoją nazwę później z powodu podobieństw do czerwonej pandy.

Inne nazwy dla czerwonej pandy obejmują mniejszą pandę, kot-niedźwiedź, niedźwiedź-kot, szop himalajski, niedźwiedź lis i firefox, zgodnie z San Diego Zoo. Maskotką przeglądarki internetowej Firefox jest czerwona panda, według Mozilli.

Czerwone pandy były początkowo klasyfikowane jako krewnych szopów w rodzinie Procyonidae, z powodu fizycznych podobieństw, takich jak głowa, zęby i ogon z pierścieniem, według Smithsonian National Zoo. Później, z powodu pewnych podobieństw DNA, zostały one sklasyfikowane jako niedźwiedzie w rodzinie Ursidae. Ostatnie badania genetyczne umieszczają je teraz w ich własnej rodzinie, Ailuridae. Nie mają żyjących krewnych, a ich najbliżsi kopalniani przodkowie żyli 3 miliony do 4 milionów lat temu.

Rozmiar i opis

Pandy czerwone są podobne wielkością do pospolitego kota domowego. Mają od 20 do 26 cali (51 do 66 centymetrów) długości od głowy do zadu, a ich ogon dodaje kolejne 10 do 20 cali (25,4 do 51 cm). Ważą od 10 do 20 funtów. (4,5 do 9 kilogramów).

Pandy czerwone mają duże okrągłe głowy i krótkie pyski z dużymi, spiczastymi uszami. Ich płaszcze są czerwono-brązowe, chociaż ich twarze są głównie białe z czerwonawymi „śladami łez” rozciągającymi się od ich oczu do kącika ust. Te oznaczenia mogą pomóc utrzymać słońce z dala od ich oczu, według Narodowego Zoo.

Mają długie, krzaczaste ogony z naprzemiennymi czerwonymi i białymi pierścieniami. Ogon pomaga im utrzymać równowagę, gdy wspinają się na drzewa. Długie, ostre pazury pomagają im wspinać się na najwyższe gałęzie, aby się opalać lub uciec przed drapieżnikami, zgodnie z San Diego Zoo.

Jedną cechą, którą pandy czerwone dzielą z pandami olbrzymimi jest zmodyfikowana kość nadgarstka, która działa jak kciuk, pomagając im chwycić bambus podczas karmienia, zgodnie z National Zoo.

Siedlisko i dieta

Pandy czerwone żyją w górach Nepalu, środkowych Chinach i północnym Myanmarze w deszczowych, wysoko położonych lasach umiarkowanych i tropikalnych, według National Zoo.

Jednym z ważnych czynników dla ich siedliska jest bambus. Las musi mieć bambus podszycia dla niego być opłacalne dla czerwonej pandy. Bambus składa się z 85 do 95 procent ich diety, zgodnie z National Zoo. Czerwone pandy jedzą pędy bambusa i końcówki liści bambusa, odrywając je od łodyg swoimi ustami. Mogą również poszukiwać korzeni, traw i opadłych owoców. Czasami będą jeść jaja, owady, ptaki i małe ssaki, jak również, ale oni głównie trzymać się bambusa.

Pomimo, że jest to duża część ich diety, czerwone pandy mogą strawić tylko około 24 procent bambusa jedzą. Muszą spożywać 20 do 30 procent ich masy ciała, lub około 2 do 4 funtów. (1 do 2 kg) pędów i liści bambusa dziennie. Jedno z badań wykazało, że samice pand czerwonych jedzą około 20.000 liści bambusa w ciągu jednego dnia, zgodnie z San Diego Zoo.

Zwyczaje

Pandy czerwone są przede wszystkim crepuscular – aktywne o świcie lub zmierzchu – ale mogą być aktywne w każdej porze dnia, zgodnie z National Zoo. Są stworzeniami samotnymi; samce są terytorialne i będą oznaczać swoje terytorium silnym zapachem z gruczołu zapachowego u podstawy ogona. Podobnie jak skunksy, pandy czerwone mogą uwolnić zapach, gdy są przestraszone, aby odeprzeć drapieżnika. Jeśli to nie zadziała, stają na tylnych łapach i uderzają pazurami na przednich łapach, według Zoo w San Diego.

Te stworzenia spędzają większość czasu na drzewach, jedząc i śpiąc bez potrzeby stąpania po ziemi. Lubią też leżeć na gałęziach, aby opalać się podczas snu. W nocy może zrobić się trochę chłodno, gdzie żyją pandy czerwone, więc aby utrzymać ciepło, owijają się w swoje puszyste ogony, według National Geographic. Kiedy temperatury znacznie spadną, pandy czerwone mogą zostać uśpione. Ich tempo przemiany materii dostaje niższe i zwiększa się tylko co kilka godzin, aby obudzić je tak, że mogą szukać jedzenia, zgodnie z National Zoo.

Gdy się obudzą, czerwone pandy pielęgnować się jak koty, zgodnie z San Diego Zoo. Liżą swoje przednie łapy i używają ich do wycierania futra zamiast pełnej kąpieli od języka do futra, chociaż.

Potomstwo

Kobiety pand czerwonych rodzą wiosną i latem po okresie ciąży od 114 do 145 dni, według National Zoo, chociaż może to być tak krótkie jak 90 dni i tak długie jak 158 dni. Samice budują jamy porodowe w pniakach, dziuplach drzew lub szczelinach skalnych. Dens są wyłożone trawą, liśćmi, gałązkami, mchem i małych branches.

Females może mieć jeden do czterech młodych, choć zazwyczaj mają bliźniaki, zgodnie z San Diego Zoo. Dzieci pand czerwonych są nazywane cubs. Cubs „oczy i uszy są zamknięte, dopóki nie są one około 2 do 3 tygodni życia. Karmią piersią aż do 13 do 22 tygodnia życia. Pozostają z matkami w ich porodowych norach przez około 90 dni i osiągają dojrzałość w wieku 18 do 20 miesięcy. Typowa długość życia pandy czerwonej wynosi 8 do 10 lat na wolności i 15 lat w ogrodach zoologicznych.

Klasyfikacja

Tutaj jest taksonomia pandy czerwonej, zgodnie z Zintegrowanym Systemem Informacji Taksonomicznej (ITIS):

Kingdom: Animalia Subkingdom: Bilateria Infrakingdom: Deuterostomia Phylum: Chordata Subphylum: Vertebrata Infraphylum: Gnathostomata Superclass: Tetrapoda Klasa: Mammalia Podklasa: Theria Infraclass: Eutheria Kolejność: Carnivora Podrząd: Caniformia Rodzina: Ailuridae Rodzaj i gatunki: Ailurus fulgens Podgatunki: Ailurus fulgens fulgens (występujący w Himalajach), Ailurus fulgens refulgens (występujący w Chinach)

Niektórzy taksonomowie, jak również ITIS i Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN), uznają dwa podgatunki, podczas gdy inni opowiadają się za dwoma oddzielnymi gatunkami: himalajską pandą czerwoną (Ailurus fulgens) i chińską pandą czerwoną (Ailurus stanyi).

Status ochrony

Panda czerwona jest uważana za zagrożoną i znajduje się na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych IUCN. Uważa się, że populacja zmniejszyła się o 50 procent w ciągu ostatnich 18 lat, a spadek jest przewidywany w dalszym ciągu, a może nasilić się w ciągu najbliższych trzech pokoleń. Liczba dorosłych na wolności jest prawdopodobnie około 10.000 zwierząt, zgodnie z San Diego Zoo, chociaż niektóre szacunki umieścić liczbę na tylko 2500.

Zmniejszenie populacji jest prawie wyłącznie spowodowane wylesianiem. Polowanie również wydaje się być coraz większa, IUCN mówi, być może częściowo w odpowiedzi na rosnącą liczbę „cute” zdjęć w mediach społecznościowych. Istnieją teraz na całym świecie wysiłki w celu ochrony pandy czerwonej, według Zoo w San Diego. W Chinach jest 35 obszarów chronionych, w Indiach jest ich 20. W Nepalu jest ich osiem, a w Bhutanie pięć.