by D.M. Murdock/Acharya S
Excerpted and adapted from
Christ in Egypt: The Horus-Jesus Connection
„Przyjście Ozyrysa zostało zapowiedziane przez Trzech Mędrców: trzy gwiazdy Mintaka, Anilam, i Alnitak w pasie Oriona, które wskazują bezpośrednio na gwiazdę Ozyrysa na wschodzie, Syriusza (Sothis), znaczącą jego narodziny.”
Barbara Walker, The Woman’s Encyclopedia of Myths and Secrets (749)
„So this was the harbinger of the annual inundation of the Nile through her appearance with the rising sun at the time when the inundation was due to begin. The jaskrawy gwiazda naturalnie zostać, wraz z the conjoined gwiazdozbiór Orion, the znak i symbol nowy wegetacja che the Rok wtedy zaczynać nieomylnie przynosić z ono.”
Dr. John Gwyn Griffiths, The Origins of Osiris and His Cult (157)
Wiele uwagi poświęcono ewangelicznej relacji o „gwieździe na wschodzie”, za którą podążali „mędrcy” z daleka, mający zwiastować narodziny nowonarodzonego zbawiciela świata. Przez wieki wysuwano różne rzekomo naukowe teorie dotyczące tego rzekomego zjawiska, które okazują się być na nic, ponieważ temat ten okazuje się być starym mitycznym motywem. Fakt ten jest wykazany przy użyciu starożytnych źródeł pierwotnych i opinii wykwalifikowanych ekspertów.
„W rzeczywistości, wielu starożytnych bogów, królów i bohaterów było powiedziane, że urodzili się pod 'jasną gwiazdą’ lub jakimś innym rodzajem niebiańskiego znaku.”
W rzeczywistości, wielu starożytnych bogów, królów i bohaterów było powiedziane, że urodzili się pod 'jasną gwiazdą’ lub jakimś innym rodzajem niebiańskiego znaku, wskazując na ich wielkość i rolę jako „zbawiciela”, jak również. Pomimo protestów przeciwnych, ten niebiański temat jest oczywiście astrologiczny i astroteologiczny w naturze, sięgający od wieków do tysiącleci przed erą powszechną. Rzeczywiście, jak wiele innych religijnych i mitologicznych korespondencji, „jasna gwiazda” i „trzej królowie” reprezentują motywy, które długo poprzedzają chrześcijaństwo i znajdują się w religii egipskiej, symbolizując gwiazdę Syriusza, jak również te z konstelacji zwanej Orionem, wraz z ich związkiem z egipskimi bóstwami Ozyrysem, Izydą i Horusem.
W historii Ewangelii, narodziny Jezusa są sygnalizowane przez jasną gwiazdę i wizytę mędrców lub magów, jak są one określane w Nowym Testamencie, reprezentujących perskich astrologów podążających za gwiazdą. Pomimo gwiezdnego blasku i oczywistości, to śledzenie nie było najwyraźniej prostym aktem, ponieważ ci „mędrcy” są przedstawieni jako niemniej nielogicznie beznadziejnie zagubieni i muszą prosić o pomoc wroga Chrystusa, króla Heroda. (Mt 2,1-10) W odniesieniu do tej perykopy dr James Orr zauważa: „Można (…) wywnioskować z Mt 2,10, że w taki czy inny sposób mędrcy na pewien czas stracili z oczu gwiazdę „1 (Mt 2,10 stwierdza: „Gdy ujrzeli gwiazdę, rozradowali się niezmiernie z wielkiej radości.”)
„Chociaż w ewangeliach ci magowie nie są numerowani, ich dary są liczone jako trzy, a przez wieki tradycja ustaliła je również na trzy.”
Herod wskazuje mędrcom właściwy kierunek, ale on również najwyraźniej staje się tak zdezorientowany, że zamiast podążać za własnymi instrukcjami, aby znaleźć Jezusa, musi zabić wszystkie dzieci w wiosce, haniebny czyn, który można znaleźć nigdzie w zapisie historycznym i byłby raczej godny pożałowania dla wszechmocnego Boga/Jezusa, który pozwoliłby na to, aby ocalić własną szyję. W każdym razie, chociaż w ewangeliach magowie nie są wymienieni, ich dary są liczone jako trzy, a przez wieki tradycja ustaliła ich liczbę na trzy. Stąd znana jest opowieść o tym, że narodzinom Jezusa towarzyszyła „gwiazda na wschodzie” i „trzej mędrcy”. O tych trzech mędrcach mówiono również, że są „królami”, jak w popularnej pieśni bożonarodzeniowej „My Trzej Królowie”. W pewnym momencie trzej królowie otrzymali imiona, Caspar, Melchior i Balthasar, a mitmaking continued.
Coincidentally, zdarzają się trzy bardzo widoczne gwiazdy w „pasie” gwiazdozbioru Oriona, które są również nazywane „Trzech Króli”. Ponadto, jak zauważyła francuska filozof Simone Weil (1909-1943), sama będąca chrześcijanką, „Chrześcijanie nazwali trzy gwiazdy Oriona Magami”, ujawniając ezoteryczną wiedzę o chrześcijańskiej astroteologii, niezależnie od tego, kiedy została ona po raz pierwszy przyjęta. Ponadto, jedną z najjaśniejszych gwiazd na niebie jest Syriusz, który, wraz z Orionem, był ulubieńcem egipskich kapłanów przez tysiące lat, uważnych obserwatorów nieba i dobrze znających zjawiska astronomiczne. Niewiele osób zrównało w ten sposób tę jasną gwiazdę i tych mędrców w tradycji chrześcijańskiej z tymi czczonymi ciałami niebieskimi w egipskich i innych mitologiach.
„Zamiast reprezentować 'historyczne’ wydarzenie otaczające narodziny żydowskiego mesjasza, gwiazda na przyjście zbawiciela może być znaleziona w mitach egipskich.”
W rzeczywistości, zamiast reprezentować „historyczne” wydarzenie otaczające narodziny nadludzkiego żydowskiego mesjasza i boskiego Syna Bożego, pojawienie się gwiazdy przy przyjściu zbawiciela można znaleźć w mitach egipskich, szczególnie dotyczących Ozyrysa, Izydy i Horusa.
Gwiazda Syriusza
Pojawienie się Ozyrysa – zbawiciela Egiptu – było związane z „Gwiazdą na Wschodzie”, ponieważ Egipcjanie uznali, że wschód Syriusza wraz ze słońcem, czyli „heliakalnie”, miał miejsce w okolicach przesilenia letniego, w czasie wylewu Nilu. L ife wzdłuż Nilu było wysoce zależne od zalania związanego z heliakalnym wzrostem Syriusza, powodzi deifikowanej jako Ozyrys, o którym mówiono, że „rodzi się” w tym czasie.
Tak więc, to ważne stowarzyszenie Syriusza – „Sothis” w greckim i „Sepdet” lub „Sopdet” w egipskim – z życiodajną powodzią Nilu zaczęło się jakieś 5,000 do 6,000 lat temu. Dlatego też „Gwiazda na Wschodzie” zwiastowała narodziny egipskiego Mesjasza tysiące lat przed erą chrześcijańską. Te coroczne narodziny Ozyrysa były również zmartwychwstaniem, jako że bogini Sopdet „obudziła go z martwych.”
Odnosząc się do roli Syriusza/Sothisa w mitologii egipskiej, w The Ancient Egyptian Pyramid Texts, dr James P. Allen stwierdza:
„Sothis (spdt 'Sharp’). The ranek gwiazda, Sirius, widzieć the Egipcjanin jako bogini. W Egipcie gwiazda ta znika pod horyzontem raz w roku na okres około siedemdziesięciu dni; jej ponowne pojawienie się w środku lata oznaczało początek corocznego zalania i roku egipskiego. Wschód gwiazdy był również postrzegany jako zwiastun wschodu słońca i dlatego kojarzony był z Horusem w jego aspekcie słonecznym, czasami określanym jako Horus in Sothis (hrw jmj spdt), Sothic Horus (hrw spdtj), lub Sharp Horus (hrw spd).”
W ten sposób, gdzieś około połowy kwietnia, Syriusz nie mógł być już widoczny na horyzoncie, aż do jego ponownego pojawienia się w czasie przesilenia letniego, rozpoczynając nowy cykl. Syriusz jest utożsamiany z Izydą: „Syriusz, zwiastun wylewu Nilu, był gwiazdą bogini Izydy, towarzyszki wielkiego boga Ozyrysa, który był reprezentowany przez gwiazdozbiór Oriona.”
W dodatku, Tekst Piramid 593:1636b/M 206 stwierdza: „Horus szpiczasty wyszedł od ciebie, w jego imieniu 'Horus, który był w Sothis'”. „Horus w Sothis,” tym samym, odnosi się do kiedy the słońce wzrastać z Sirius. Tak, w antyczny tekst my znajdować the narodziny Horus the słońce kojarzyć z the gwiazda w the wschód.
„W antyczny tekst, my znajdować the narodziny Horus the słońce kojarzyć z the gwiazda w the wschód.”
Egyptologist Dr. J. Gwyn Griffiths zgadzać się że „the zalewanie the Nile często łączyć the Egipcjanin z the heliacal wydźwignięcie the gwiazda Sothis (the Psi Gwiazda, Sirius), widzieć w the gwiazdozbiór Orion.” Podsumowując, trzej mędrcy służą jako drogowskazy dla gwiazdy na wschodzie, która z kolei zapowiada zbawcę Egiptu.
Orion i Trzej Królowie
As important as Sirius was to life in Egypt, associated with the renewal of the land around the Nile and thus memorialized in Egyptian religion and mythology, so too did the constellation of Orion figure prominently in Egyptian culture. Zauważono, że tak jak wschód Syriusza sygnalizował początek przesilenia letniego i życiodajne zalanie Nilu, tak wschód Oriona, z jego trzema wyraźnymi gwiazdami działającymi jako wskaźnik, oznaczał koniec zalania, w kierunku przesilenia zimowego: „The Nile flood… its coming and going heralded by the stars of Sirius and Orion, was without parallel.”
The ascent of Orion could not have failed to impress its observers: „Heliakalny wschód Oriona następuje przed wschodem Syriusza, więc gwiazda po gwieździe, Ozyrys został objawiony przez ten najwspanialszy z gwiazdozbiorów leżących na równiku niebieskim.”…
W odniesieniu do związku między Orionem, Syriuszem i egipskimi bóstwami, egiptolog dr Bojana Mojsov stwierdza:
Konstelacja Oriona była związana z Ozyrysem: „On przyszedł jako Orion. Ozyrys przybył jako Orion”, głoszą Teksty Piramid. Syriusz i Orion, Izyda i Ozyrys, nierozłączni tak w niebie, jak i na ziemi, zwiastowali zalanie i odrodzenie życia. Ich pojawienie się na niebie było miarą czasu i zapowiedzią wielkiej wielkości. W czasach historycznych, obie okazje były zawsze zaznaczane przez uroczystości.
Jak widzimy, coroczne pojawianie się zarówno Syriusza jak i Oriona było ściśle odnotowywane i upamiętniane, co oznacza, że te niebiańskie wydarzenia miały znaczący wpływ na umysły prawdopodobnie milionów Egipcjan przez tysiące lat. Co więcej, „odrodzenie życia” w Ozyrysie – jego zmartwychwstanie na Ziemi – stanowi coroczne wydarzenie, w wylewach Nilu.
W obrębie gwiazdozbioru Oriona, „Łowcy”, znajdują się trzy jasne gwiazdy, o których mówi się, że tworzą jego „pas”. Odnośnie tych gwiazd, w Geografii Niebios znany chrześcijański astronom Elijah Hinsdale Burritt zauważa:
Czasami są one nazywane Trzema Królami, ponieważ wskazują na Hyady i Plejady z jednej strony, a Syriusz, lub Psią Gwiazdę, z drugiej. W Księdze Hioba są one nazywane Pasmami Oriona…
Biblijna Księga Hioba (38:32) zawiera również odniesienie do Mazzaroth, czyli „zodiaku”, i wykazuje znaczną wiedzę astronomiczną, co jest ważnym faktem w świetle twierdzenia, że wieki później żydowskie kapłaństwo powtórzyło egipską astrotekologię w swoim „midraszowym” lub fikcyjnym opisie Jezusa Chrystusa.
Trzy bardzo widoczne „królewskie gwiazdy” wspaniałego gwiazdozbioru Oriona są nazwane Mintaka, Aniltak i Anilam lub Alnilam, z których ta ostatnia oznacza „sznur pereł”, podczas gdy dwie pierwsze oznaczają „pas”. Stwierdzenie w egipskich tekstach, że Sothis „prowadzi Oriona” stanowi zatem motyw jasnej gwiazdy, za którą podążają ci trzej „królowie”, którzy zostali również nazwani „trzema królami soothsayers”, tytuł, który może wskazywać na starożytność tego królewskiego appellation.
Jasna gwiazda Syriusz wzeszła wraz ze słońcem w czasie letniego przesilenia, sygnalizując narodziny Ozyrysa jako zalanie Nilu i narodziny Horusa jako dzienny słoneczny orb. W zima, the Trzy Królewiątko w the pas Orion wskazywać Sirius przy noc przed the roczny narodziny the słońce, che być także Horus.
„W zima, the Trzy Królewiątko w the pas Orion wskazywać Sirius przy noc przed the roczny narodziny the słońce, che być także Horus.”
Wygląd the trzy gwiazda w linia z Sirius zdarzać się w the nocne niebo nad Egipt tysiące rok temu, the horyzont jako the nowy słońce rodzić przy the zima solstice. Tak więc, to mogłoby być twierdzone, że trzej królowie podążający za jasną gwiazdą ogłosili narodziny zbawiciela przy przesileniu zimowym w Egipcie, wieki przed tym samym wydarzeniem rzekomo mającym miejsce w Judei.
1 Orr, James, ed. The International Standard Bible Encyclopaedia, V. Chicago: Howard Severance Co., 1915, s. 2848.
Więcej informacji, w tym cytaty i bibliografia, zob. Christ in Egypt: The Horus-Jesus Connection.
.