Okrzele środkowe, które jest łatwo widoczne końcowo w około 50% prawidłowych radiogramów przedniej części klatki piersiowej, to oskrzele do przedniego segmentu któregoś z płatów górnych. Pogrubienie ściany oskrzela, lub „mankietowanie”, jest uważane za radiograficzny znak zaostrzenia astmy i jest cytowane jako użyteczny znak w wielu wiodących podręcznikach; jednakże, według wiedzy autorów, żadne wcześniejsze badanie radiograficzne klatki piersiowej nie oceniało ilościowo tego specyficznego znaku w populacji astmatyków cierpiących z powodu ostrego zaostrzenia. Tylne zdjęcia radiologiczne klatki piersiowej były przeglądane retrospektywnie dla 51 nieastmatycznych, niepalących osób z grupy kontrolnej oraz dla 45 dorosłych astmatyków podczas ostrego zaostrzenia astmy o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. Czytający byli zaślepieni co do tego, czy zdjęcie pochodziło od astmatyka czy od osoby z grupy kontrolnej. Jeśli był widoczny koniec do końca, oskrzele do przedniego segmentu któregoś z płatów górnych było oceniane przez pomiar średnicy światła i grubości ściany oskrzela. Przynajmniej jedno wyraźnie odgraniczone oskrzele do przedniego segmentu płata górnego było widoczne u 22 pacjentów (43%) w grupie kontrolnej i u 21 pacjentów (47%) w grupie chorych na astmę (p = NS). Średnia grubość ściany wynosiła 0,7 ± 0,1 mm w grupie kontrolnej i 0,8 ± 0,1 mm w grupie chorych na astmę (p = 0,04). Grubość ściana/światło wynosiła 3,1 ± 0,2 (SEM) w grupie kontrolnej i 2,5 ± 0,2 w grupie chorych na astmę (p = 0,055). Obecność grubości ściany oskrzela nie odróżnia w sposób wiarygodny radiogramów osób z ostrą astmą od osób zdrowych.